روان درمانی و مشاوره فردی بزرگسال

تا حالا شده تو زندگی تون به این نقطه برسین که بگین نمیدونم مشکل چیه، اما میدونم یه جای کار داره می‌لنگه؛ نمیدونم مشکل چیه، اما میدونم یه چیزایی انگار سرجاشون نیست… یا پیش اومده که با خودتون فکرکنید: این آدم‌های لعنتی چشونه؟! چرا من به هرکی میرسم بهم نارو میزنه؟! چرا با هرکی آشنا میشم آخرش دروغگو از آب درمیاد؟! چرا هیچ کس منو آدم حساب نمیکنه؟! چرا از هرکی خوشم میاد از پشت بهم خنجر میزنه؟!

این چرا ها، و هزاران چرای دیگه که ممکنه الان توی ذهن شما باشه، چرا های تلخ و دردناکی هستن. چراهایی که گاهی هرچی فکر میکنیم، جوابی براشون پیدا نمی‌کنیم و سرگردان و درمانده میشیم. و بعد از اون ممکنه کارهای مختلفی انجام بدیم.

می‌تونیم خودمونو به کوچه علی چپ بزنیم و طوری رفتار کنیم که اصلاً انگار نه انگار این چراها توی زندگی ما وجود داشتن، اما مشکل اینجاست که یه جایی ته ته دلمون می‌دونیم که هرچقدر هم که چشم مون رو روشون ببندیم و نادیده شون بگیریم، بازم وجود دارن و دارن حال مارو خراب میکنن و توی زندگی مون تاثیر میذارن. بازم کوتاه نمیاییم و تمام زورمون رو می‌زنیم تا ادای آدمای خوشحال رو دربیاریم، اما بعد از یه مدت، می‌بینیم نمیشه که نمیشه‌‌….

می‌تونیم مدام بهشون فکر کنیم و تو ذهن‌مون نظریه پردازی کنیم و تحلیل کنیم و هی فکر کنیم و فکر کنیم و فکر کنیم و دنبال راه حل و چاره و علت اصلی و علل های فرعی و… بگردیم، درموردشون کتاب بخونیم و علاوه بر نظریات خودمون، نظریه پردازی دیگران رو هم درمورد مشکلاتمون بررسی کنیم!! اما یهو به خودمون میاییم و می‌بینیم کلی زمان گذشته و همه اون مشکلات هنوزم که هنوزه سرجاشون هستن. و بعد از یه مدت نظریه پردازی کردن، می‌بینیم مشکل مون این طوری حل نمیشه که نمیشه‌…

یه راه دیگه هم هست… میتونیم همه چیزو بندازیم گردن دیگران و شرایط بد اقتصادی و پدر و مادر بداخلاق و سرد و تجربه دوران کودکی بد و معلم بد و دوست بد و همسر خسیس و بد اخلاق و شانس مزخرف من و در و دیوار و زمین و آسمون و…. آخیش.. حداقل خیال مون راحت میشه که خودمون هیچ مشکلی نداریم و کوچیک ترین نقشی تو مشکلاتمون نداریم.. و بعد تبدیل میشیم به یه قربانی که همه عالم و آدم دارن باهاش بد تا میکنن. آره؛ خیالمون راحت میشه که ما بی تقصیریم، اما مشکلات هنوز سر جاشونن و انگار این طوری هم مشکل حل نمیشه که نمیشه که نمیشه…..

اولین چیزی که لازمه بهش توجه کنیم، اینه که همه ما، تاکید میکنم همممممه ما آدم‌ها، گاهی اوقات به تنهایی نمی‌تونیم مشکلات مون رو حل کنیم و به کمک دیگران نیاز داریم و این نشانه ضعف یا ناتوانی ما نیست؛ نشانه انسان بودن ماست. پس هیچ اشکالی نداره اگه از دیگران کمک بگیریم. اما اینکه این دیگران کی باشن، خیلی مهمه. اینکه مهارت و تخصص کافی رو داشته باشن، خیلی مهمه.