از کجا بفهمم آمادگی بچه دار شدن دارم؟
اگر در مورد تمایل خود به مادر شدن شک و تردید دارید، شما تنها نیستید. بارداری و بچه‌دار شدن یکی از تصمیمات بزرگ در زندگی است. در حالی که مادری و پدری کردن می‌تواند احساس لذت‌بخشی داشته باشد، هم‌زمان ممکن است منبعی از ترس، اضطراب و استرس نیز باشد. تمایل داشتن به مادر و پدر شدن به معنای اشتیاق به مراقبت کردن از کودک است و این میل با آنچه وظیفه و نقش والدگری خوانده می‌شود، متفاوت است.
تمایل به بچه دار شدن به چه معنا است؟
میل به مادر یا پدر شدن، در واقع شوق برای پرورش دادن کودکان و داشتن رابطۀ متقابل با آنها است. امروزه تعداد افرادی که در مورد بچه‌دار شدن مطمئن نیستند رو به افزایش است.
جالب است بدانید؛ از هر 5 نفر یک نفر به خواست خودش بچه‌دار نمی‌شود.
در حالت ایده‌آل، یک کودک باید در نتیجۀ توافقی که بین یک زن و شوهر صورت می‌گیرد، به وجود بیاید؛ اما زنانی که ترجیح می‌دهند کودکی نداشته باشند از سوی اطرافیانشان مورد انتقادهای زیاد از جمله: «از دست رفتن فرصت‌ها، درک نکردن معنی واقعی زندگی، نامناسب بودن سن بالا برای بچه‌دار شدن، تغییر دیدگاه در آینده، مشروط بودن یک زن خوب به کودک داشتن و حتی درک نکردن معنی واقعی عشق قرار می‌گیرند».
چگونه در مورد تصمیم بچه دار شدن صحبت کنیم؟
گفتگو و توافق در مورد بچه‌دار شدن و بررسی تمایلات به مادری موضوع مهمی است و اکثر زوج‌ها معمولاً دربارۀ این موضوع، تمایلات و آمادگی خود در حد شوخی حرف می‌زنند. در حالی که این زوج است که تصمیم می‌گیرد چه زمانی آمادگی دارد تا اجازۀ تولد یک موجود جدید را بدهد.
فراموش نکنیم که تصمیم باید توسط زن و شوهر گرفته شود.
دربارۀ این موضوع باید صادقانه و صریح صحبت کرد و هر فرد باید بداند که از طرف دیگر چه انتظاری دارد. در تمایل و عدم تمایل به مادر یا پدر شدن چه دلایلی وجود دارد. تصور اینکه می‌خواهیم پدر و مادر شویم در تصمیم‌گیری کافی نیست. آمدن کودک با تغییرات زیادی همراه است؛ به همین دلیل، مهم است که یک ارزیابی صادقانه از تمایلات و آمادگی هریک از طرفین در پذیرش نقش جدید انجام شود.
همچنین بخوانید: چگونه مادر خوبی باشیم؟ ویژگی های مادر خوب
چرا می خواهیم بچه دار شویم؟
پدر و مادر شدن هم می‌تواند برنامه‌ریزی‌شده باشد و هم می‌تواند به طور غیرمنتظره اتفاق بیافتد. این اتفاق در شرایطی رخ می‌دهد که افرادی که تمایلی به پدر و مادر شدن ندارند بیش‌ازحد تحت تأثیر عواملی مانند آداب‌ورسوم، فرهنگ، صحبت‌های دیگران و محیط قرار می‌گیرند و یا در مورد روش‌های پیش‌گیری از بارداری توافقی ندارند.
گاهی وقتی از آنها می‌پرسی چرا می‌خواهند بچه‌دار شوند؟ می‌گویند: «چون بقیه بچه‌دار شدند، چون همسرم دلش می‌خواست و…». برخی از افراد نیز به جهت ترس از دست دادن زمان و ترس از تنهایی و پیر شدن تصمیم به بچه‌دارشدن می‌گیرند. همچنین ممکن است برخی از زوجین مشکلاتی را در رابطۀ خود تجربه کنند و معتقد باشند داشتن کودک به رفع مشکلات کمک می‌کند. درحالی که این عوامل اصلاً محرک خوبی برای بچه‌دار شدن نیستند.
تصمیم به بچه دار شدن از روی عشق و آگاهی
زمانی کودکان بزرگ می‌شوند و به دنبال زندگی خود می‌روند. انتظار اینکه کودکان در سن بالا مراقب ما باشند و عصای روزگار پیری هستند، باور اشتباهی است و هر کس خودش مسئول مراقبت از خودش است. از طرفی احساس خوشبختی در خانواده به بچه‌دار شدن مربوط نیست؛ صرفاً بچه‌دار شدن منجر به احساس خوشبختی و خوشحالی در طول زندگی نمی‌شود.
اگرچه افرادی که توانایی بچه‌دار شدن را در خود دیده و با عشق و آگاهی از شرایط تصمیم به بچه‌دار شدن گرفته‌اند، این موضوع منجر به ایجاد احساس شادی و تغییر کیفیت زندگی آنها می‌شود؛ اما با این حال حتی در بهترین زوج‌ها هم با به دنیا آمدن کودک تغییرات و سختی‌های خاصی به وجود می‌آید. این مسئولیتی است که قبل از بچه‌دار شدن باید در موردش فکر کرد. آماده بودن در برابر شرایط جدید و صحبت در مورد آن از عوامل مهم تأثیرگذار در آرامش زوج‌ها و تضمین امنیت روانی و ثبات برای کودک است.
اگر میل به بچه دار شدن در زوجین مشترک نباشد، چه باید کرد؟
گاهی اوقات ممکن است یکی از زوج‌ها بخواهد بچه‌دار شود و دیگری چنین خواسته‌ای نداشته باشد. در این موارد، میل به والد شدن مشترک نیست. بهترین راه‌حل گفتگو با یکدیگر است و مهم است که هر یک از طرفین مایل به گوش دادن به احساسات و حرف‌های طرف مقابل باشد. گفتگو باید در شرایط زمانی و مکانی مناسب که هر فردی آمادگی صحبت کردن را دارد انجام شود.
بهتر است از قبل صحبت‌های خود را آماده کرده باشید. همچنین مهم است در زمان گفتگو پیش‌داوری، قضاوت، فشار یا بحث در مورد موضوعات دیگر وجود نداشته باشد و هر فرد احساس راحتی کند تا بتواند در مورد تمایل و دلایل خود صحبت کند. تصمیم به بچه‌دار شدن موضوعی است که هر یک از طرفین باید تصمیم بگیرند که آیا آنها حاضرند این مسئولیت بزرگ را بر عهده بگیرند یا خیر.
گاهی اوقات وقتی کسی نمی‌خواهد مادر یا پدر شود، دلایل مختلفی را مطرح می‌کند، مانند وضعیت مالی، مسکن، شرایط کاری، آمادگی روان‌شناختی، مشکلات جسمانی و … که دلایل هر فردی ممکن است متفاوت باشد. در این صورت صحبت با یکدیگر باعث می‌شود هر فردی از دلایل فرد دیگر آگاه شود و در مورد یافتن راه‌حل با یکدیگر به توافق برسند. یا برای این موضوع می‌توانند از یک زوج درمانگر برای مشاوره زوج درمانی کمک بگیرند. که برای اینکار می‌توانید از زوج درمانگران کلینیک روانشناسی آگاه به صورت آنلاین درخواست مشاوره داشته باشید.
اگر زوجین تمایلی برای بچه دار شدن نداشته باشند، غیر طبیعی است؟
بعضی اوقات ممکن است مشکلی مطرح نباشد اما تمایل واقعی برای پدر و مادر شدن نیز وجود ندارد این طبیعی است و امکان دارد با گذشت زمان این خواسته به وجود آید. اگر تمایل به مادر یا پدر شدن واقعی نباشد و افراد به هر دلیلی برخلاف خواستۀ درونی اقدام به بچه‌دار شدن کنند، این موضوع می‌تواند مشکل‌ساز شود؛ بنابراین مهم است افراد پیش از اقدام به بارداری مواردی را در نظر بگیرند.
«ارزیابی اینکه آیا به عنوان یک زوج زمان کافی، شرایط مالی و عاطفی برای فرزندآوری وجود دارد؟ زن و شوهر باید درک کنند که چگونه با تغییراتی که رخ خواهد داد روبه‌رو شوند. مهم است که زن و شوهر آشکارا آنچه را که مایل به مشارکت و انجام آن هستند و آنچه را که مایل نیستند با طرف مقابل همکاری کنند از قبل باهم مطرح کنند».
دیدگاهتان را بنویسید