• خانه
  • خدمات
    • روان درمانی و مشاوره فردی بزرگسال
    • روان درمانی و مشاوره کودک و نوجوان
    • ارزیابی و سنجش روانشناختی
    • مشاوره تحصیلی و شغلی
    • آموزش های تخصصی
    • آموزش های عمومی
  • نوشته های مفید
  • وبینارها و کارگاه ها
    • آخرین وبینارهای تخصصی:
      • پکیج آموزشی دوره ی آموزشی ارتباط درمانی
      • دوره جامع درمانگری ISTDP
      آخرین وبینارهای عمومی:
      • مشق بدون اشک (آفلاین)
      • مدیریت خشم والدین (آفلاین)
      بخش وبینارها و کارگاه ها
    • وبینارها و کارگاه ها
    • کارگاه های آموزشی
  • تیم آگاه
    • روانشناسان و مشاوران
    • نویسندگان
  • فروشگاه
  • گالری
    • ویدئو
  • درباره ما
کلینیک روان پویشی آگاه
  • خانه
  • خدمات
    • روان درمانی و مشاوره فردی بزرگسال
    • روان درمانی و مشاوره کودک و نوجوان
    • ارزیابی و سنجش روانشناختی
    • مشاوره تحصیلی و شغلی
    • آموزش های تخصصی
    • آموزش های عمومی
  • تیم آگاه
    • روانشناسان و مشاوران
    • نویسندگان
  • نوشته های مفید
  • وبینارها و کارگاه ها
    • ورود به بخش وبینارها و کارگاه ها
    • آخرین وبینارهای تخصصی:
      • پکیج آموزشی دوره ی آموزشی ارتباط درمانی
      • دوره جامع درمانگری ISTDP
      آخرین وبینارهای عمومی:
      • مشق بدون اشک (آفلاین)
      • مدیریت خشم والدین (آفلاین)
      بخش وبینارها و کارگاه ها
  • فروشگاه
  • درباره ما
    • گالری
      • تصاویر
      • ویدئو
    • تماس با ما
    • قوانین و مقررات
پورتال آگاه
0
کلینیک روان پویشی آگاه
0
پورتال آگاه

رویای بازگشت!

توسط حمیده هادیان درسلامت روان, شفقت خود

هیچکدوم از ما انتظار یه همچین روزهایی رو نداشتیم. با کلی برنامه و آرزو، روال زندگی‌مونو طی می کردیم و کلی برنامه ریزی برای آینده و زندگی مون داشتیم تا اینکه سر و کله ی یه مهمون ناخونده ی دوست نداشتنی پیدا شد: “کووید ۱۹” و شد یه واقعیت که چه بخوایم و چه نخوایم حالا حالاها باهامون هست. حتی اگه ندیدش بگیریم، یا انکارش کنیم!

از این مهمونای ناخونده تو زندگی های همه مون هست. این یکی برای همه مون مشترکه؛ اما خیلی‌هاش خاص خاص ماست!

اتفاقای ناخونده ای که در مسیر عادی زندگی مون یهو رخ میدن و منتظر نمی مونن که ما آماده ی پذیرایی از اونها باشیم. همشون بد نیستن؛ بعضی هاشون استرس مثبت به همراه دارن؛ مثل پذیرفته شدن یه درخواست کاری و قرار مصاحبه ای که برامون خیلی مهمه و می ترسیم که این موقعیت رو از دست بدیم. اما بیشتر اونایی که استرس منفی دارن ما رو شوکه می کنن! این اتفاقات می تونن کوچک یا بزرگ باشن. مثل تصادف کردن حین رانندگی در حالی که یه قرار کاری مهم داریم و می‌ترسیم به اون قرار نرسیم، یا کسی که مراسم ازدواجش بخاطر این بیماری همه گیر کنسل میشه  یا مثل ورزشکاری که بخاطر یه اتفاق دیگه نمی‌تونه مثل سابق ورزش کنه، و یا مثل مادری که بعد از ۹ ماه انتظار، فرزندش نابینا به دنیا میاد.

اتفاقات ناخونده که ما رو شوکه می کنن، یا از جنس از دست دادن چیزایی هستن که دوستشون داشتیم و در این صورت با “فقدان” ای در زندگی روبرو هستیم، و یا فشارهای جدیدی هستن که انتظارشون رو نداشتیم! در مجموع بار روانی ای برای ما دارند و ما هستیم و یه موقعیت جدید و شاید ناشناخته!

چه کار باید کرد؟

خب حالا با این مهمون ناخونده چه باید بکنیم؟

  1. می تونیم چشمامونو ببندیم و بگیم نه، این واقعیت نداره، دوباره درست می شه، دوباره برمی گرده! در این صورت واقعیت رو انکار می کنیم!
  2. می‌تونیم اونقدر عصبانی بشیم از اون اتفاق که درگیری‌های ارتباطی پیدا کنیم و بهانه گیر و تحریک پذیر بشیم!
  3. می تونیم دست به دامان چراهای متفاوتی بشیم: چرا من؟ چرا الان؟ چرا اینجوری؟
  4. می‌تونیم فقط غرق در احساسات دردناکی بشیم که به تبع اون اتفاق تجربه می کنیم و مثل یه شکست بهش نگاه کنیم. شکستی که مسیر زندگی ما رو به سراشیبی می بره. بعد هم تو لاک خودمون فرو بریم؛ با یاس و ناامیدی!
  5. و در نهایت می‌تونیم این واقعیت رو بپذیریم.

زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است!

پذیرش واقعیت

چیزی که مشخصه اینه که ما با یه اتفاق پیش بینی نشده روبرو شدیم که احساسات ناخوشایندی رو در ما بوجود آورده، و ما سوگوار روند پیشین زندگی خودمون هستیم. اجازه بدیم به این احساسات که جریان پیدا کنن، به اونها توجه کنیم، چراکه اونها نشون میدن که تغییری پیش اومده و ما باید با اون سازگار بشیم. خانم سوزان دیوید گفتن: “احساسات دشواری که به میزان مناسب و سالم تجربه شوند، نشانه ی این هستند که ما واقعیت را عملا پذیرفته ایم و تنها در این صورت است که می‌توانیم شروع به استفاده از مهارت‌هایمان در جهت خلاق شدن برای پاسخگویی به بحرانی کنیم که نیازمند نوآوری است”. 

باید یپذیریم یه اتفاق باعث شد نتونیم مثل سابق ورزش کنیم، باید بپذیریم که یه انتخاب اشتباه داشتیم، باید بپذیریم که …؛ اما اگر واقعیت رو انکار کنیم و منتظر بمونیم که زندگی بشه مثل قبلش، و داستانی از ای کاش‌ها بسازیم و غرق در خیالات بشیم، متضرر میشیم! به قول خانم استر پرل ” کسانی که می توانند پا به پای این عقیده بیایند که ما به گذشته ای که یک زمانی بود، دیگر برنمی‌گردیم، این فرصت را دارند که بتوانند برای آنچه در آینده خواهد بود، امتیاز کسب کنند و یک قدم جلوتر بروند“. 

دیده را بگشاییم!

دیدن واقعیت

بنابراین، اول باید واقعیت رو ببینیم! با چشمان باز! با همه ی دردی که داره و با همه ی هیجانات ناخوشایندی مثل غم و خشم که آزارمون میده! اون وقته که میگیم: این واقعیت موجوده، مهمان ناخوانده ای که وارد زندگی من شده و من یا  اون رو می پذیرم یا نمی پذیرم. اگر نپذیرم اون حذف نمیشه اما اگر بپذیرمش می تونم ببینمش! می‌تونم اون رو مثل یک گوی شیشه ای که میشه تو دست گرفت، خوب نگاه و بررسی اش کنم!  پس، باید اونو با مهر و شفقت پذیرفت و تلاش کرد؛ باید دنبال راه حل بود و حل مساله کرد!

اگر توانایی روبرو شدن با سوغاتی ِزندگی رو دارم که خب، ازش استفاده می کنم و هرجا بلد نبودم یاد می گیرم. اگر هم اصلا نمی دونستم باید چی کار کنم بازم یاد می گیرم؛ اما این بار بیشتر تلاش می کنم. ناراحت می شم، درد رو تجربه می کنم اما با دیدن حقیقت، حرکت هم می کنم!

تعادل ترس و امید

تعادل ترس و امید

همونطور که گفته شد، از بین رفتن ثبات و امنیت ما و خارج شدن از ریل عادی زندگیمون بواسطه ی وقایع دور از انتظار، موجب تجربه ی احساسات ناخوشایندی در ما میشه. از طرفی، از اونجا که این وقایع ما رو به مسیری ناشناخته هدایت می‌کنن،  ترس و اضطراب رو در ما ایجاد می کنن؛ بنابراین، قابلیت این رو دارن که ما رو در مسیری که تا پیش از این طی می کردیم متوقف کنن!

انتخاب با ماست! می خواهیم متوقف بشیم و تسلیم قضای زمان بشیم؟

اگر اینطوره که خب باید پیامد انتخابمون رو هم بپذیریم، اما اگر می خوایم مثل گذشته رو به جلو بریم، پس یعنی ما آماده ی جهت دهی دوباره، ترمیم و سازگاری با فقدان شدیم. یعنی ما با پذیرش واقعیت جدید و تجربه ی دردهای ناشی از اون، تصمیم گرفتیم به آینده امیدوار باشیم!  “امید، چیزی بیش از یک احساس است. امید، برنامه و طرحی برای زندگی است” (جولیا ساموئل). و این یعنی “معنای دوباره ای به زندگی بخشیدن و داستان زندگی رو دوباره نوشتن یا ویرایش کردن”!

و در آخر:

سخن آخر

ما نمی توانیم از واقعیتی که در آن هستیم فرار کنیم، نمی توانیم زمان را به عقب بازگردانیم، نمی توانیم منتظر بمانیم تا دنیا به کاممان شود، “ما رودهای سوگیم با مسیری پیش بینی ناپذیر که آنقدر می‌خروشیم تا سوگواریمان در اقیانوس پذیرفتن آرام گیرد” (جان فردریکسون).

“بسان رود

که در نشیب دره سر به سنگ می زند

رونده باش

امید هیچ معجزی ز مرده نیست

زنده باش”

(ه. الف. سایه)

بیشتر بخوانید:

  • شفقت خود
  • پذیرش، فرآیندی دردناک اما شفابخش
  • چگونه تاب و تحمل خود را در زمان بحران ارتقا دهیم؟
  • سلامت روان در دوران اپیدمی ویروس کرونا
پذیرشپذیرش واقعیتتقدیرداستان زندگیسوگواریشفقت خودفقدانقرنطینهکروناکروناویروسکووید 19مهمان های ناخواندهواقع بینیواقعیتویروس کرونا
11 مطلب
حمیده هادیان
رویای بازگشت
حمیده هادیان

جستجو

دسته بندی مطالب

  • آزمون ها (۶)
  • احساسات (۴۸)
  • اختلالات روانی (۴۴)
  • اختلالات شخصیت (۱۸)
  • استعدادیابی (۲)
  • اضطراب (۱۳)
  • تحصیلی (۴)
  • تحلیل فیلم (۲۹)
  • خودشناسی (۷۶)
  • داستان های اتاق درمان (۴)
  • درمان (۳۱)
  • دسته‌بندی نشده (۲)
  • روابط عاطفی (۶۱)
  • زوج درمانی (۳)
  • سلامت روان (۹۱)
  • شفقت خود (۱۸)
  • کودک و فرزندپروری (۴۷)
  • مبانی نظری (۲۱)

موضوعات

احساس احساسات احساس گناه ارتباط استرس اضطراب افسردگی تحلیل روانشناختی فیلم تحلیل روانشناسی فیلم تحلیل روانکاوانه فیلم تحلیل فیلم خشم خودشناسی درد درمان دفاع روانی دلبستگی رابطه رابطه عاشقانه رابطه عاطفی رنج روابط صمیمانه روابط عاطفی روان درمانی سرزنش سرزنش خود سرکوب احساسات شفقت شفقت خود صمیمیت عشق غم فرزندپروری فقدان مکانیسم دفاعی ناهشیار نقد فیلم هیجان وابستگی ویروس کرونا پذیرش پرخاشگری کرونا کنترلگری کودک
  • چه جاهایی بیشتر هزینه می کنید؟ تحلیلی روانشناختی از رفتار خریدن
    نوشته قبلیچه جاهایی بیشتر هزینه می کنید؟ تحلیلی روانشناختی از رفتار خریدن
  • نوشته بعدیعشقم رفته با یکی دیگه؛ چیکار کنم؟(فقط عاشقان و زوج های زخم خورده این مطلب رو بخونن)
    چه جاهایی بیشتر هزینه می کنید؟ تحلیلی روانشناختی از رفتار خریدن

مطالب مشابه

چالش‌های سلامت روان در زندگی بعد از کرونا
اضطراب سلامت روان

چالش‌های سلامت روان در زندگی بعد از کرونا

بسه… من خسته شدم از نقاب سخت جانی…
خودشناسی سلامت روان

بسه… من خسته شدم از نقاب سخت جانی…

به خود اجازه دهیم انسان باشیم!
سلامت روان

به خود اجازه دهیم انسان باشیم!

سوگ
سلامت روان

سوگ

درد ، طعم گَسِ زندگی
خودشناسی

درد ، طعم گَسِ زندگی

کلاف سردرگم سوگ
سلامت روان

کلاف سردرگم سوگ

دیدگاهتان را بنویسید (لغو پاسخ)

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای مورد نیاز علامت گذاری شده اند *

کلینیک روانپویشی آگاه

Agah New Logo and Typeface

مرکز ارائه خدمات روانشناسی آگاه خانواده بزرگی از مراجعین و متخصصین را بنیان نهاده است که ارتباطی صمیمانه و در عین حال حرفه‌ای با یکدیگر دارند.

راه‌های ارتباطی

شیراز، خیابان ملاصدرا، ابتدای کوچه ۱۰
کد پستی :‌ ۷۱۹۳۶۴۵۱۹۸
۰۷۱۳۶۴۷۴۶۶۰
۰۹۰۱۵۴۴۲۷۲۲
clinicagah@gmail.com

گواهی ها

لینک های سریع

  • خانه آگاه
  • خدمات
  • وبینارها و کارگاه ها
  • تماس با ما
استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است | کلیه حقوق این سایت متعلق به «کلینیک روان‌شناسی آگاه» است.
Copy

در واتساپ پیام بدید!