سفر به دنیای هیجان انگیز درون

نوروز است تداعي كننده ي تعطيلات و سفر. بسيار سفر بايد تا پخته شود خامي! در كنار  سفر به معناي عام، سفر به دنياي درون هم مي تواند جالب باشد… 

فهم من از تجاربم

در جستجو بودنها هميشه ما را به سمت فهميدنها هل مي دهد… فهم من به عنوان موجودي به نام من… فهم و درك خودم به عنوان شخصيتم فقط در سايه ي رو به جلو بودن در زندگي ميسر است… از گذشته ترسيدنها و در گذشته ماندنها و به جلو نرفتنها فقط ما را محكوم به ماندن در مردابهاي دست و پا گير زندگي مي كند…تنها راه رو به جلو رفتن در سفر زندگي پذيرش گذشته و نگريستن به آن به چشم تجربه است… تجاربي كه توصيف كننده من به عنوان من است… بخشي گريز ناپذير از وجود من… سفر به دنياي دروني و در آغوش كشيدن رنجها و دردهايم مي تواند مرهمي باشد بر زخم دردهايم و رنجهاي خودساخته اي كه تا كنون كشيده ام. به مرور پذيرش پرونده هاي نيمه باز دروني ام آنها را به سمت بسته شدن هل مي دهد…

تحویل سال من

در فراز و نشيبهاي زندگي،  لحظه ي سال نو و تحويل سال گويي تلنگري است كه شروع كنيم  به ورق زدن سالي كه گذشت و مرور آرزوهاي پيش رو. اما آيا اضطراب نرسيدنها و افسوس سال پيش، ياري دهنده ي ماست و ما را به چشم انداز جهان رو به رو وصل مي كند؟ 

عهد با خودم

اولين ماجرايي كه بايد آن را شروع كنيم و در مسيرش باشيم، رابطه با من به عنوان من است … در سال جديد با خود عهد ببنديد كه سفر دلپذير خودشناسي را شروع كنيد! هدف را سفر به دنياي درون قرار دهيد كه هدفي بس والا و سخت خواهد بود! كوله پشتي شما خالي است و در طي مسير پر فراز و نشيب آن به مرور كوله بارتان سنگين و سنگين تر خواهد شد.

در مسیر سفرم به چه خواهم رسید؟

در اين مسير، با شوق بيشتر خواهيد زيست. زندگي با هيجان بيشتر  به سمت شما هجوم مي آورد و دنيا دلپذيرتر در عين حال دردناكتر خواهد شد زيرا آگاهيتان از خودتان بيشتر مي شود و چه بسا آگاهي درد دارد… 

 اما چه زيبا گفت اقبال لاهوري: 

نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد حسن لرزید که صاحب نظری پیدا شد

فطرت آشفت كه از خاك جهان مجبور خودگري خودشكني خودنگري پيدا شد

خبری رفت ز گردون به شبستان ازل حذر ای پردگیان پرده دری پیدا شد

آرزو بیخبر از خویش به آغوش حیات چشم وا کرد و جهان دگری پیدا شد

زندگی گفت که در خاک تپیدم همه عمر تا ازین گنبد دیرینه دری پیدا شد…

سال نو مبارک