مریم کرمی

من مریم کرمی، فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی روانشناسی بالینی از دانشگاه الزهرا هستم. به خاطر علاقه بسیار زیادم به حوزه یادگیری و شیوه‌های نوین در یادگیری تصمیم گرفتم مقطع ارشد را به گرایش روانشناسی تربیتی اختصاص دهم و سال ۱۳۹۶ از دانشگاه علوم و تحقیقات تهران فارغ التحصیل شدم.

در مسیر تجربه کاری علاقه من به حوزه یادگیری و به ویژه یادگیری کودکان و حوزه رشد کودک و همچنین رویکردهای فرزندپروری و تربیتی بیشتر شد، به همین منظور برای ادامه تحصیل تصمیم به گرفتن پذیرش از دانشگاهی در خارج از کشور گرفتم تا با دیدگاه‌های نوین و به روز حوزه کاری خودم هر چه بیشتر آشنا شوم و در حال حاضر دانشجوی مقطع ارشد روانشناسی رشد و تربیتی در دانشگاه پادوا کشور ایتالیا هستم.

رویکرد من در رواندرمانی دلبستگی هست، یعنی من در کار با والدین و کودکان رابطه آن‌ها با یکدیگر را در اولویت قرار می‌دهم، موردی که اگر بر پایه صحیحی ایجاد شود و ادامه پیدا کند باعث شکل‌گیری دلبستگی ایمن می‌شود و ستونی محکم در ساختمان زندگی کودک می‌سازد تا او در برابر هر چالشی در زندگی مستحکم و استوار با دلی قرص و آرام پیش برود.

یادگیری کار بالینی را با سوپرویژن تحت نظر اساتید گرانقدر دکتر فرحناز کیان ارثی و دکتر پریسا سید موسوی شروع کرده‌ام، در حال حاضر دارای مجوز رسمی از سازمان نظام روانشناسی با شماره پروانه ۱۵۰۰۰۳۷ هستم و هم‌اکنون درمانگر کودک و رابطه والد و کودک در کلینیک آگاه شعبه‌ی تهران به صورت آنلاین هستم.

از آنجا که داشتن دانش نظری در کنار مهارت‌های عملی و سلامت روان برای درمانگران ضروری است، من تنها به آموخته‌های دانشگاهی اکتفا نکردم و با توجه به رویکرد مورد علاقه‌ام در این زمینه کارگاه‌های مهمی را شرکت کرده‌ام. من از سال ۱۳۹۶ در کارگاه‌های آموزشی و وبینارهایی مثل دوره جامع تربیت درمانگر کودک تحت آموزش دکتر فرحناز کیان ارثی و دوره نظریه دلبستگی و ذهنی سازی با تدریس دکتر سعید قنبری، دوره آشنایی با وینیکات و رویکرد درمانی او، دوره دلبستگی و ذهنی سازی در کودکان و نوجوانان با تدریس دکتر پریسا سید موسوی قرار گرفته‌ام.

کار درمانی مستلزم رابطه دو یا چند انسان با یکدیگر است و یک رابطه سالم به این نیاز دارد که دو سر رابطه از سلامت روان برخوردار باشند، بنابراین من به عنوان یک رواندرمانگر که به اصول اخلاقی و رابطه‌ای معتقد هستم. در درجه اول برای بهبود کیفیت زندگی خودم و بعد از آن برای هر چه اثربخش‌تر کردن جلساتم با والدین و کودکان علاوه‌ بر تحصیلات و دوره‌هایی که گذراندم به سلامت روان خودم هم اهمیت ویژه‌ای داده‌ام. بنابراین از سال ۱۳۹۹ رواندرمانی فردی دریافت کردم.

من برای به روز نگه داشتن اطلاعاتم در حوزه کاری خودم نیاز دارم تا پژوهش های مرتبط با علاقه‌ام را دنبال کنم، همچنین به علت اهمیت موضوع عزت نفس در زندگی افراد، من در دوره‌ای تصمیم گرفتم کتابی با این موضوع را ترجمه کنم که این کتاب در انتشارات ارجمند به چاپ خواهد رسید و علاوه بر این مقاله‌ای تحت عنوان “ساخت و هنجاریابی ابزار تشخیصی اختلال خواندن” در مجله علمی پژوهشی ناتوانی‌های یادگیری دارم که یکی از علل انتخاب این موضوع برای من ساخت ابزاری برای تشخیص زودهنگام اختلال خواندن بوده تا از آسیب به عزت نفس کودکان دارای این اختلال جلوگیری کنم.

مطالعات نظری من بیشتر در حیطه‌ی دلبستگی و تنظیم هیجان در بستر رابطه والد و کودک است و تمرکزم در روان‌درمانی بر کمک به والدین و کودکانی است که در مسیر تعامل با یکدیگر با چالش‌های گوناگونی مواجه می‌شوند، چالش‌هایی که میتواند خودش را با نشانه‌های اضطرابی، نافرمانی و حرف ناشنوی، بی‌انگیزگی و … نشان دهد.

من سعی می‌کنم گام به گام همراه والد شوم و با کمک هم به چالش موجود نگاه کنیم، علت یابی کنیم و برای حل کردن آن به دنبال حل مسئله باشیم، روندی که به والد کمک می‌کند بعد از مدتی خودش این مسیر را پیش ببرد.

در کنار کار درمانی و آموزش فردی، علاقه‌مند به ادبیات و هنر هستم و این موضوع بر نوع روش های انتخابی من در کار با کودکان تاثیر دارد، به عنوان مثال علاقه من به ادبیات به ویژه ادبیات کودکان به من کمک میکند تا در انتقال مفاهیم به کودکان از قصه کمک بگیرم، همچنین علاقه من به فیلم و نقد آن کمک می‌کند تا از انیمیشن‌های متناسب در آموزش به کودکان و دادن ایده به والدین کمک بگیرم.

از آنجایی که فضای آموزش گروهی میتواند ویژگی‌های مثبت گوناگونی از جمله داشتن حس مشترک با دیگر اعضای گروه در مورد یک موضوع به خصوص داشته باشد، من تا کنون چند کارگاه‌ آموزشی با موضوع فرزندپروی با هدف توجه هر چه بیشتر والدین به رابطه‌شان با فرزندشان و اصلاح سبک‌های فرزندپروری‌شان برای والدین برگزار کرده‌ام.

آنچه برای من در جلسات روان‌درمانی مهم است داشتن یک رابطه درمانی بر پایه همدلی و اعتماد بین من به عنوان رواندرمانگر و والد است، هدف من دیدن والدی است که به من مراجعه کرده است، دیدن از دریچه نگاه او به مسائل و چالش‌هایی که با آن مواجه شده، درک کردن شرایطی که در آن قرار گرفته و شانه به شانه قدم برداشتن در کنار او برای یافتن مسیری که او و کودکش در آن رابطه‌ای امن را تجربه کنند و به مقصود نهایی یعنی دلبستگی ایمن برسند. معتقدم هر والد و کودکی را که در این مسیر همراهی میکنم در واقع به ساختن آینده‌ای ایمن و سالم کمک می‌کنم و امیدوارم بخشی از این امر با نقشی که من دارم محقق شود.