پذیرش ، فرآیندی دردناک اما شفابخش

درد با زندگی آمیخته است و برای بهبود دردهای هیجانی ابتدا باید بپذیریم که مشکلی وجود دارد.

بله، پذیرش… بدیهی به نظر می رسد اما بسیاری از افراد که با مشکلات روان شناختی دست و پنجه نرم می کنند در مرحله ی “نپذیرفتن” قرار دارند. یا بهتر است بگویم که در همین مرحله ی نپذیرفتن، بی قرار شده اند.

ما ناچاریم که برای بهبود دردها به سمت آنها حرکت کنیم؛ پیش از هر چیزی آنها را ببینیم ، بی واسطه و عریان و دردناک. چرا که اگر نسبت به مشکل خود پذیرش کافی را نداشته باشیم، نمی توانیم آن را بشناسیم و اگر مشکلی ناشناخته باقی بماند چه طور می توانیم برای بهبود آن دست به کار شویم!؟

چند مثال

برای مثال بهتر است که بپذیریم هر بار در جمع همکلاسی هایمان اضطرابِ ما بیش از حدِ معمول می شود و این ما را آزار میدهد.

یا بپذیریم که بعد از تمام شدن رابطه ی عاطفی مان چه قدر تنها و شکسته شده ایم

این که چه قدر دوست داشته ایم همیشه کسی را داشته باشیم که با او بی واسطه از خودمان بگوییم و هرگز نداشته ایم.

با تمام وجود درک کنیم که زندگی کردن با وجود یک مادر غرغرو، پر توقع و ایرادگیر دیگر برای مان سخت شده است ..

بله پذیرفتن ….بدیهی به نظر می رسد اما پذیرفتن هم آداب خاصِ خودش را دارد

پذیرش دقیقا به چه معناست؟

پذیرشِ مشکل نیازمند تغییر رابطه است. ما برای آنکه مشکلی را بپذیریم باید رابطه مان را با آن تغییر بدهیم. یعنی به جای آنکه در برابر درد مقاومت کنیم، درد را بپذیریم. یعنی لحظه ای سپر خود را بیندازیم و بپذیریم مشکلاتی وجود دارد.

و به چه معنا نیست

آنچه حائز اهمیت است آن است که، پذیرش به معنای تحمل رفتار بد و زیان آور نیست بلکه به معنی گشودگی احساسی نسبت به چیزهایی ست که در لحظه ی جاری در درون ما رخ می دهند. برای مثال اگر شما در یک رابطه ی دردناک هستید، پذیرش به این معنی نیست که به تمام جنبه های آن رابطه بله بگویید. بلکه به معنی اذعان به این است که این موضوع آسیب زاست و در درون من احساساتی را ایجاد می کند.

بعد از پذیرفتن؟

بعد از پذیرفتن ممکن است هر اتفاقی بیفتد. شاید مشکل تنها همان نپذیرفتن باشد و پذیرش راه درمانِ مشکل. شاید بعد از پذیرفتن تغییر اتفاق بیفتد. یک تغییر اساسی در زندگی یا روابط تان. به هر حال بگذارید در مورد بعدش، بعدا فکر کنیم. فعلا مشکلاتمان را ببینم و بپذیریم…