• خانه
  • خدمات
    • روان درمانی و مشاوره فردی بزرگسال
    • روان درمانی و مشاوره کودک و نوجوان
    • ارزیابی و سنجش روانشناختی
    • مشاوره تحصیلی و شغلی
    • آموزش های تخصصی
    • آموزش های عمومی
  • نوشته های مفید
  • وبینارها و کارگاه ها
    • آخرین وبینارهای تخصصی:
      • پکیج آموزشی دوره ی آموزشی ارتباط درمانی
      • دوره جامع درمانگری ISTDP
      آخرین وبینارهای عمومی:
      • مشق بدون اشک (آفلاین)
      • مدیریت خشم والدین (آفلاین)
      بخش وبینارها و کارگاه ها
    • وبینارها و کارگاه ها
    • کارگاه های آموزشی
  • تیم آگاه
    • روانشناسان و مشاوران
    • نویسندگان
  • فروشگاه
  • گالری
    • ویدئو
  • درباره ما
کلینیک روان پویشی آگاه
  • خانه
  • خدمات
    • روان درمانی و مشاوره فردی بزرگسال
    • روان درمانی و مشاوره کودک و نوجوان
    • ارزیابی و سنجش روانشناختی
    • مشاوره تحصیلی و شغلی
    • آموزش های تخصصی
    • آموزش های عمومی
  • تیم آگاه
    • روانشناسان و مشاوران
    • نویسندگان
  • نوشته های مفید
  • وبینارها و کارگاه ها
    • ورود به بخش وبینارها و کارگاه ها
    • آخرین وبینارهای تخصصی:
      • پکیج آموزشی دوره ی آموزشی ارتباط درمانی
      • دوره جامع درمانگری ISTDP
      آخرین وبینارهای عمومی:
      • مشق بدون اشک (آفلاین)
      • مدیریت خشم والدین (آفلاین)
      بخش وبینارها و کارگاه ها
  • فروشگاه
  • درباره ما
    • گالری
      • تصاویر
      • ویدئو
    • تماس با ما
    • قوانین و مقررات
پورتال آگاه
0
کلینیک روان پویشی آگاه
0
پورتال آگاه

چرا احساس امنیت نمی‌کنیم؟

توسط سجاد طحان پور درروابط عاطفی, سلامت روان

احساس امنیت ما ممکن است در مواقع مختلفی خاموش شود و مغزمان مثل آژیر خطر مدام هشدار بدهد. احساس امنیت وقتی مهم می‌شود که می‌خواهیم توی زندگی‌مان تصمیم‌های مهمی بگیریم یا مثلا در رابطه، عشق بورزیم یا عشق بگیریم. وقتی احساس امنیت ما خدشه‌دار می‌شود، سربازهای ارتش شخصی‌مان -بسته به میزان ادراک خطر- با تمام تجهیزات صف‌آرایی می‌کنند. ممکن است بجنگیم یا فرار کنیم. مشکل وقتی به وجود می‌آید که ما به سربازها استراحت نمی‌دهیم و همه‌جا از آن‌ها کمک می‌گیریم.

۱. احساس امنیت خودکار است.

همانطور که کنترل دل‌درد از دست ما خارج است، کنترل احساس امنیت هم از دست ما خارج است. نمی‌توانیم نیت کنیم که از فردا دیگر احساس امنیت‌مان را کنترل می‌کنیم و آن را در مواقع «لازم» به کار می‌گیریم. برای آنکه احساس امنیت کنیم، احتیاج داریم که چند بخش از مغز ما ارتباطات سازنده‌ای باهم برقرار کنند. یکی از این بخش‌ها آمیگدال است. با آوردن اسم این بخش‌ها نمی‌خواهم حوصله‌تان را سر ببرم. فقط می‌خواهم بگویم همانطور که یک بیماری جسمی دلایلی کاملا بدنی دارد که انسان نمی‌تواند مستقیما دست به کنترلش بزند، بعضی موقعیت‌های روانی هم این‌گونه‌اند.

آمیگدال استاد تعمیم دادن و ترسیدن است. اگر کسی آمیگدال هراسان ما را تنظیم نکند، استعداد این را دارد که تمام روز ما را بترساند و بلرزاند. فعالیت بالای آمیگدال مغز ما را پر از افکار منفی، اضطراب و ترس می‌کند. مثل ماردیده‌ای می‌شویم که از ریسمان سفید و سیاه هم می‌ترسد! کار آمیگدال همین است. اما اگر مغز و زندگی ما را آمیگدال هدایت کند چه اتفاقی می‌افتد؟

وقتی در یک موقعیت جدید، در ارتباط با فردی جدید و کلا هر چیز جدید دیگری که قرار می‌گیریم، آمیگدال ماست که موقعیت را می‌سنجد. میزان خطر، امنیت و آشنابودگی در محیط اجتماعی را بررسی می‌کند و تاثیر آن را روی بدن ما اعمال می‌کند. اگر وارد سالن امتحان بزرگی شویم حتی اگر امتحان نداشته باشیم ممکن است دلشوره‌های صبح امتحان را در بدن‌مان حس کنیم. یا شاید به شکل خودکار خاطرات قبلی برایمان زنده شوند؛ انگار که همین الان در حال وقوع‌اند. برایتان پیش آمده؟ باید تا حالا متوجه شده باشید آمیگدال چه نقش مهمی در احساس امنیت درونی و روابط ما ایفا می‌کند.

۲. هیچکس تنها نیست!

خبر خوب اینکه آمیگدال همسایۀ نسبتا مهربانی دارد که می‌تواند بزند به بازویش و بگوید: «این فقط ریسمان سیاه و سفید است. مار نیست!». هیپوکامپ وظیفه‌اش یادآوری بعضی چیزهاست. وقتی سر جلسه امتحان از سوالات سخت استاد وحشت‌زده شده‌ایم و الان است که قافیه را ببازیم، هیپوکامپ یادمان می‌آورد که استاد آدمی لبخند بر لب است و می‌شود با او حرف زد. احتمالا نمره‌ها را ببرد روی نمودار یا حداقل دست بالا تصحیح کند. این یادآوری کمک می‌کند نفس راحتی بکشیم و همین نفس راحت، ضربان قلب و استرس‌مان را کاهش می‌دهد. (امیدوارم واقعا استاد هم همینطور باشد!)

هیپوکامپ کمک می‌کند ما موقعیت‌های مختلف را مقایسه کنیم، از هم تمیز بدهیم و در موقعیت‌های جدید، براساس یادگیری‌های قبلی‌مان تصمیم بگیریم. اما هیپوکامپ رشد دیرهنگامی دارد.

۳. هیپوکامپ خسته است!

آمیگدال در جنین هشت ماهه کاملا رشدیافته و آمادۀ خدمت‌رسانی است. یکی از اولین بخش‌های مغز است که شکل می‌گیرد چون نقش مهمی در بقای ما دارد. از روزی که پا روی این کره خاکی می‌گذاریم این قسمت مغز کاملا در خدمت ماست و همینطور دارد کارش را می‌کند. آمیگدال با عبور از تونل وحشت خاطرات، ما را می‌ترساند و کمک می‌کند سنگر بگیریم! اما متاسفانه تا همسایه بغلی بتواند خانه‌اش را بسازد، مقداری زمان می‌برد! هیپوکامپ دوست‌داشتنی تا بیاید راه‌پله بسازد به سمت قسمت‌های جلویی مغز (بخش‌های پیشرفته‌تر و منطقی‌تر مغز)، مقداری زمان می‌برد؛ حتی تا بزرگسالی. به خاطر همین، در آن هاگیر و واگیر اوایل زندگی، تا هیپوکامپ به خودش بیاید، کنترل مغز در دستان آمیگدال است!

برای نوزادی که از پس هیچکدام از نیازهایش نمی‌تواند بربیاید، طرد شدن یعنی مرگ. پس نوزاد نیاز دارد دیگران را به خود فرا بخواند تا دیگران نیازهایش را شناسایی کنند، به آن‌ها پاسخ بدهند و احساسات او را تنظیم کنند. این‌جور چیزهاست که به نوزاد احساس امنیت می‌دهد و آمیگدال ملتهبش را آرام می‌کند.

۴. می‌خواهید خودتان را بشناسید؟

به موقعیت‌هایی نگاه کنید که وحشت‌زده می‌شوید! چقدر بر اساس واقعیت و یک خطر خارجی واقعی‌اند؟ اینکه بتوانیم در روابط‌مان با آدم‌های مختلف، «واقعیت‌آزمایی» کنیم به ما کمک می‌کند آمیگدال‌مان را تنظیم کنیم و سپس احساس امنیت کنیم. اما اگر به خاطر کمی منتظر شدن، احساس کنیم طرد شده‌ایم می‌تواند زنگ خطری باشد برای فعالیت زیاده از حد آمیگدال ما. زندگی کردن در خاطرات دردناک گذشته، گوش‌به‎‌زنگ بودن برای اینکه «نکند دوباره…» و انواع و اقسام نشانه‌های اضطراب می‌تواند به خاطر تنظیم نشدن درست آمیگدال ما باشد. موقعیت‌های نامتناسبی که (به ویژه اجتماعی و در ارتباط با دیگران) ما را وحشت‌زده می‌کنند می‌توانند گذشتۀ ما و چیزهایی که برایمان مهم است را به ما نشان بدهند.

۵. چه اتفاقی برایت افتاده؟

ضربه‌های روانی ما در ارتباط با پدر و مادرمان، یا ضربه‌های دیگری که در مسیر رشد می‌بینیم (مثلا ویران شدن خانۀ اعتمادمان یا سابقه حضور در یک رابطه یک‌طرفه یا کنترلگرانه) ما را مستعد احساس ناامنی می‌کنند. مغز اجتماعی ما به تمام این تجربه‌ها واکنش نشان می‌دهد و سعی دارد ما را در برابر آن‌ها حفظ کند. اما گاهی اوقات ناکام می‌ماند.

مغز ما احتیاج دارد تجربه‌های تلخ و ضربه‌های روانی ما را «زمان‌مند» و «مکان‌مند» کند. برای اینکه مدام از موقعیت‌های جدید نترسیم یا از آن‌ها فرار نکنیم، بتوانیم ارتباط‌های سالم و بهتری بسازیم و از آن‌ها بهره‌مند بشویم، احتیاج داریم تجربه‌های بدمان را «به یاد بیاوریم» و آن‌ها را در داستان زندگی‌مان سر جای خودشان بگذاریم. وقتی مغزمان نمی‌تواند تجربۀ جدید ما را «موقعیتی دیگر» تجربه کند و به جایش «اتفاق گذشته» را می‌نشاند، اوضاع می‌تواند برای ما بد بشود. آن وقت ما نمی‌توانیم موقعیت جدید را به درستی ببینیم و بسنجیم. چه بسا در دام آن بیفتیم یا از آن محروم شویم.

روان‌درمانی به ما کمک می‌کند آمیگدال‌مان را تنظیم کنیم و البته مهارت تنظیم آن را به دست بیاوریم. این همان چیزی است که برای احساس امنیت در رابطه به آن احتیاج داریم.

بیشتر بخوانید:

  • رابطه ناایمن
  • ۲۰ نشانۀ پارتنر کنترلگر
  • ناهشیار؛ درون ناشناختۀ من
  • نکنه فراموشی گرفتم!!
  • حرف، باد هوا نیست
آمیگدالاسترساضطرابافسردگیترسترس در رابطهترس و اضطرابترس و رابطهخاطراتخاطرات تلخ گذشتههیپوکامپ
25 مطلب
سجاد طحان پور
سجاد طحان پور

جستجو

دسته بندی مطالب

  • آزمون ها (۶)
  • احساسات (۴۵)
  • اختلالات روانی (۴۳)
  • اختلالات شخصیت (۱۸)
  • استعدادیابی (۲)
  • اضطراب (۱۳)
  • تحصیلی (۴)
  • تحلیل فیلم (۲۹)
  • خودشناسی (۷۶)
  • داستان های اتاق درمان (۴)
  • درمان (۳۰)
  • دسته‌بندی نشده (۲)
  • روابط عاطفی (۵۶)
  • سلامت روان (۸۵)
  • شفقت خود (۱۷)
  • کودک و نوجوان (۴۵)
  • مبانی نظری (۲۱)

موضوعات

احساس احساسات احساس گناه ارتباط استرس اضطراب افسردگی تحلیل روانشناختی فیلم تحلیل روانشناسی فیلم تحلیل روانکاوانه فیلم تحلیل فیلم خشم خودشناسی درد درمان دفاع روانی دلبستگی رابطه رابطه عاشقانه رابطه عاطفی رنج روابط صمیمانه روابط عاطفی روان درمانی سرزنش سرزنش خود سرکوب احساسات شفقت شفقت خود صمیمیت عشق غم فرزندپروری فقدان مکانیسم دفاعی ناهشیار نقد فیلم هیجان وابستگی ویروس کرونا پذیرش پرخاشگری کرونا کنترلگری کودک
  • صحنه هایی از یک ازدواج (2021)؛ یک رابطه خصوصی، زیر ذره بین
    نوشته قبلیصحنه هایی از یک ازدواج (2021)؛ یک رابطه خصوصی، زیر ذره بین
  • نوشته بعدیچرا وارد هر رابطه ای میشم آسیب می بینم و به سرانجام خوبی نمیرسه؟
    صحنه هایی از یک ازدواج (2021)؛ یک رابطه خصوصی، زیر ذره بین

مطالب مشابه

تغییرات کنکور ۱۴۰۲ ؛ به نفع یا ضرر دانش‌آموزان؟
تحصیلی دسته‌بندی نشده

تغییرات کنکور ۱۴۰۲ ؛ به نفع یا ضرر دانش‌آموزان؟

ترس از صمیمیت ؛ چرا و چگونه؟
روابط عاطفی

ترس از صمیمیت ؛ چرا و چگونه؟

اعتیاد از منظر روانکاوی
مبانی نظری

اعتیاد از منظر روانکاوی

کمالگرایی چیست و چگونه به وجود می‌آید؛ از سالم تا ناسالم
خودشناسی

کمالگرایی چیست و چگونه به وجود می‌آید؛ از سالم تا ناسالم

اهمال کاری چیست؟
سلامت روان

اهمال کاری چیست؟

احساس امنیت در رابطه و فضای مجازی
روابط عاطفی سلامت روان

احساس امنیت در رابطه و فضای مجازی

دیدگاهتان را بنویسید (لغو پاسخ)

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای مورد نیاز علامت گذاری شده اند *

کلینیک روانپویشی آگاه

Agah New Logo and Typeface

مرکز ارائه خدمات روانشناسی آگاه خانواده بزرگی از مراجعین و متخصصین را بنیان نهاده است که ارتباطی صمیمانه و در عین حال حرفه‌ای با یکدیگر دارند.

راه‌های ارتباطی

شیراز، خیابان ملاصدرا، ابتدای کوچه ۱۰
کد پستی :‌ 7193645198
۰۷۱۳۶۴۷۴۶۶۰
۰۹۰۱۵۴۴۲۷۲۲
clinicagah@gmail.com

گواهی ها

لینک های سریع

  • خانه آگاه
  • خدمات
  • وبینارها و کارگاه ها
  • تماس با ما
استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است | کليه حقوق اين سايت متعلق به «کلینیک روان‌شناسی آگاه» است.
Copy

در واتساپ پیام بدید!