من به روايت من داستان رويارويي شخصي آدمي با خود است.
من چگونه در کشاکش لذت و درد زندگي خود را می بیند، تجربه مي کند، می آزماید، در خود تامل می کند، خود را تحمل می کند و در این فرایند به نحوی گذرا صفا و کمال را تجربه می نماید.

خود شناسی فرآیندی است که محصول آن پیش روی ماست و مهم انگاشته می شود، اما از خود این فرآیند اغلب غفلت می شود. تصویر و روایت ما از خود و رفتار های سالم و ناسالمی که متاثر از خودشناسی ما هستند مورد مداقه قرار می گیرند، اما خود این فرایند پنهان می ماند.کتاب من به روایت من نه محصول این فرایند،که خود این فرایند را وارسی می کند.

شناخت خود تقريباً در تمامي فرهنگ ها، با آدابي متفاوت، مهم انگاشته شده است. زيرا يک ارزش غايي است و لازمه زندگي با صفا و کمال اما آدمي چندان تاب آن را ندارد. همين تاب نداشتن است که محور عمده نظري ها و فون روش هاي مختلف روان درماني شده است.

بشر همواره در تلاش براي غفلت زدايي و افزايش ظرفيت مواجهه با خود بوده است.
ضرورت شفاي درد زندگي بشر را سراسيمه مشغول نتيجه فرايند خودشناسي کرده است، اما از خود آن فرايند غفلت شده است.

من به روایت من (چاپ چهارم) نه محصول، که خود اين فرايند را وارسي و تبيين کرده و نحوه بکارگيري آن در زندگي را نشان داده است:
من چگونه من را در فرايند تجربه و تأمل روايت و به سوي انسجام حرکت مي کند.