مقاله فرایند های بالینی کلیدی در روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت (ISTDP) : 

احساسات ما اگر به طور کامل پردازش نشوند، همیشه ردی از خود در ناهشیارمان باقی میگذارند. این اتفاق موجب می شود تا احساساتی که مربوط به حوادث گذشته اند، واقعا نگذشته باشند و در لحظه حال و احساساتی که هم اکنون تجربه میکنیم تداخل کنند. به همین دلیل است که گاهی پاسخ ما به یک موقعیت متناسب با آنچه در واقع اتفاق می افتد نیست. این رویداد بالقوه می تواند برای ما آسیب زا باشد.

پس از ‌کشف ناهشیار توسط زیگموند فروید، حبیب دوانلو، پروفسور ایرانی، ازطریق نظریه خود( روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت) چگونگی استفاده درمانی از آن را به ما آموخت. او ازطریق بررسی ساعت ها فیلم جلسات درمانی، مداخلاتی که بیشترین اثرگذاری را در بازگشایی ناهشیار داشتند را انتخاب کرد. و در جلسات بعدی نیز اثرگذاری آنهارا آزمود. این مداخلات توالی مخصوص به خود را داشتند. طبق تحقیقات دوانلو درمانگری که این توالی را رعایت کند می تواند به بازگشایی ناهشیار بیمار کمک کند.

مقاله پیش رو از  “آلن عباس”  و  “جوئل ام تاون”  با نام “فرآیندهای کلیدی در روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت” ازطریق بررسی یک مثال موردی نشان می دهد که چگونه می توان با استفاده از توالی پویشی مرکزی(CDS) به ناهشیار فرد دسترسی پیدا کرد و به مراجع کمک کرد تا احساسات پردازش نشده اش را تجربه کند. برای درک بهتر این فرایند، مراحل کار در این مقاله به تفکیک بیان شده اند و شواهد تجربی برای این مراحل نیز به تفکیک مورد بررسی قرار گرفته است.