اتل جین اسپکتور پرسون شرمن دایموند، روانپزشک و روانکاو آمریکایی بود که بابت نگارش آثار متعددی در بررسی فانتزی‌های جنسی از طریق مدل مرضیِ اپیدمیولوژیکال مشهور است.

اتل پرسون در مقاله‌ی مهم و درخشانِ انتقال اروتیک در زنان و مردان: تفاوت‌ها و پیامدها به بحث پیرامون نوعی خاصی از انتقال، یعنی “انتقال اروتیک” می‌پردازد.

انتقال اروتیک، ممکن است یکی از مشهورترین انواع واکنش‌ انتقالی باشد، که بدوی‌ترین نمونه­ای است که امکان درک مفهوم انتقال را فراهم آورده است. با این حال، انتقال اروتیک در تمام تحلیل‌ها، به این اندازه گسترش نمی­یابد. اگرچه انتقال اروتیک «باید» جهانی باشد، اما تظاهرات گوناگونی دارد. به طور سنتی فرض بر این است که در هر تحلیلی، انتقال‌های مادرانه و پدرانه­ مرتبط با، هم عقده­ی ادیپ مثبت و هم منفی، پدیدار خواهند شد و تأکید بر شباهت‌های آشکار شدن انتقال، تقریبا در تمام تحلیل‌ها وجود خواهد داشت.

مشکلات تحلیلی مرتبط با انتقال اروتیک می‌تواند وابسته به این سه صورت روی دهد: آیا به طور کامل در درون موقعیت تحلیلی ظاهر می­شود، یا بیرون از درمان برون­ریزی می­شود، یا اینکه اصلا نه شکل می­گیرد و نه کاملا تجربه و بیان می‌شود. تظاهر انتقال اروتیک، تاحدودی وابسته به جنسیت بیمار در برابر جنسیت تحلیلگر، و همچنین جنسیت بیمار، صرف‌نظر از جنسیت تحلیلگر، است.

برای به تصویر کشیدن این تفاوت­ها در تظاهر انتقال اروتیک و همچنین مشکلات بالقوه­ای که بیان یا سرکوب کردن آن، ممکن است ایجاد کند، شاید اگر برخی از متغیرهای مشترک که در چهار زوجِ درمانی ظاهر می‌شوند و پیامدهای ناشی از آن­ها را بیان کنیم، کمک کننده باشد، یعنی: (بیمار مؤنث – تحلیلگر مذکر؛ بیمار مذکر – تحلیلگر مؤنث؛ و زوج به اصطلاح همجنس‌گرا)

مترجم: الهه حیدرپور