عشقم رفته با یکی دیگه؛ چیکار کنم؟(فقط عاشقان و زوج های زخم خورده این مطلب رو بخونن)
احتمالا دلت می خواد عشقت رو برش گردونی .
سوالاتی که ممکنه از خودت بپرسی اینه من مقصر بودم یا اون مقصر بود؟
اصلا چرا عشقم ولم کرد.
بعد یک جواب بیاد تو ذهنت؟
ممکنه خودتو مقصر ببینی؟
یا حتی به خودت حمله کنی.
خاک تو سر من:( یا از بس خنگ بودم:( خوشگل تر از من پیدا کرده لابد!
یا برعکس بگی قدر من رو نمی دونست، دیوونه بود. …مرد ها همشون همینن یک مشت آدم قدر نشناس….
ممکنه سال ها با این آدم زندگی کرده باشی و این رفتن خیلی طول کشیده باشه.
گاهی کنارته ولی رفته…..
گاهی هم چند ماهی بیشتر از این آشنایی نگذشته باشه.
توی این متن می خوایم یکم انگشت اشاره رو از دیگران برداریم و یکم بیشتر خودمونو بشناسیم. اول از همه وقتی یک رابطه تموم میشه حالا هر جوری.
بهترین کار اینه که نه به خودت حمله کنی نه اونو مقصر بدونی. وقتی به خودت حمله می کنی و میگی لیاقتش رو نداشتم:
مث این می مونه یکی تو رینگ مشت زنی کلی کتکت بزنه و تو هیچ کاری نکنی، احتمالا بعدش بی حال می افتی زمین.
هر آدمی به خاطر مشکلات خودش ممکنه هزار و یک دلیل داشته باشه برای رفتن. وقتی خودتو سرزنش نکنی به خودت فرصت میدی بتونی باهاش کنار بیای.
اما خب ممکنه دلت بخواد برش گردونی و خیلی زیاد دوستش داشته باشی.
اما من می خوام قبل از هر چیز دعوتت کنم به اینکه قبل از همه یک نگاهی به رابطه ی خودت و اون بکنی. شاید نوشته های پایین بتونه کمک کنه قدری توی این نگاه کردن ریزتر بشی. اول از همه یک نگاه به الگوی رابطه ی عاطفی که ممکنه توی هر رابطه ای باشه بکنیم.
زوج های اجتنابی
این زوج ها همیشه میگن ما هیچ وقت مشکلی نداشتیم.
همه چی کلا گل و بلبل هست. کلی باهم خوشن. یعنی اصلا یادشون نمیاد کی باهم دعوا کردن. همه چی شیک و مجلسی و محترمانه هست. این زوج ها از اینکه کنار هم هستن اون قدر خوشحال هستن که اصلا دلشون نمی خواد خواسته های خودشونو بگن.
می ترسن یک وقت طرف مقابل شون ولشون کنه بره. واسه همین موندن رو به رفتن ترجیح میدن. در واقع بیش از حد سازگار هستن. معمولا اجازه نمیدن به خودشون که هیجان های منفی رو تجربه کنن و همیشه هیجان های مثبت رو میگن. خطری که این رابطه رو تهدید می کنه کسل کننده بودن رابطه هست و گرنه خیلی هم کنار هم خوشن؛ مگر اینکه روزگار یکیشون رو تغییر بده و از این ثباتی که توش هستن بیرون بیان.
زوج های بی ثبات:
این زوج ها معمولا شور و هیجان زیادی را تجربه می کنن. معمولا حتی با وجود گذر سال ها رابطه ی جنسی تو اولویت شون هست. ولی خدا نکنه سر مسئله ای با هم دعواشون بشه مثل دو وکیل تو دادگاه با هم بحث می کنن؛ اصلا هم کوتاه نمیان.
عاشق بحث و جدل و دعوا هستن. اگه هم راه حلی پیدا نکردن اصلا مشکلی با ناسازگاری ندارن. مثل زوج های اجتنابی عادت ندارن سریع سازگار بشن.
استقلال خیلی توی این رابطه معنی نمیده. ارتباط و صداقت واسه ی این زوج ها تو اولویت هست. اینکه هر اونچه که درون من هست باید گفته بشه. فردیت خیلی مهم نیست.
زوج های نسبتا سالم (ابرازگر)
این زوج ها یک چیزی بین اجتنابی ها و بی ثبات هستن. این زوج ها گاهی برای خواسته هایی که دارن می جنگن؛ گاهی هم کوتاه میان و سازگار میشن. احساسات طرف مقابلشون رو درک می کنن. همدلی زیادی دارن، با این وجود توی بیان خواسته های خودشون مشکلی ندارن. به طرف مقابل اجازه میدن بهشون نزدیک بشه و اونا رو بشناسه.
برخلاف اجتنابی ها وقتی با هم مشکلی دارن توی نیمه های دعوا طرف مقابل رو راضی می کنن تا خواسته ها و نیازهاشون رو ببینه. آخرش هم دعوا رو با مصالحه و گرمی تموم می کنن (توی پست های بعدی بهتون یاد میدم چه طور اگه اختلافی پیش اومد حلش کنید). اجتنابی ها معمولا تو دعواها خواسته هاشون رو نمیگن؛ فقط مصالحه می کنن. بی ثبات ها هم چیزی به اسم مصالحه ندارن.
این زوج ها وقتی دعوا می کنن منفجر نمیشن. بین استقلال و وابستگی متقابل یک تعادلی برقرار کردن.
زوج های متخاصم
این زوج ها معمولا شبیه زوج های ابرازگر هستن. با این تفاوت که ممکنه یکی از طرفین اجتنابی باشه و توی ابراز احساسات دچار مشکل باشه.
این افراد معمولا نمی تونن طرف مقابل شون رو درک کنن. مدام از سرزنش و تحقیر استفاده می کنن. مثل اینکه تو نباید این کارو می کردی؛ تو همیشه این مدلی هستی و از این حرفا.
مثلا ممکنه مرد ابرازگر باشه و زن اجتنابی. مرد دلش بخواد در مورد موضوع ها صحبت کنه و زن اینو نخواد.
بعد چیزی که مرد دریافت می کنه اینه که طرف مقابل من آدم بی تفاوتی هست. در صورتی که دریافت زن این هست که شوهر من زیادی می چسبه و وابسته هست.
بنابراین ممکنه یکی دنبال نزدیکی احساسی باشه، ولی طرف مقابل مدام فرار کنه.
زوج های متخاصم – گسسته:
این زوج ها شبیه زوج های قبلی هستن. با این تفاوت که یکی از طرفین بی ثبات هست، به جای اینکه اجتنابی باشه.
فکر کنین طرفی که ابرازگر هست بخواد با بی ثبات درباره ی مشکلاتش صحبت کنه.
چه اتفاقی می افته؟…بووووم. از اونجایی که هیچ کدوم از دو طرف نمی تونه هیجانات منفی رو تنظیم کنه، این زوج ها بیشتر طلاق می گیرن.
با وجودی که زوج های متخاصم شاد نیستن و از رابطه شون راضی نیستن، اما چون طرف اجتنابی درگیری رو رها می کنه این رابطه از بین نمیره.
اما توی زوج های متخاصم – گسسته معمولا جدایی و مشکلات از همشون بیشتره.
خب حالا اینارو گفتم که چی؟
اول از همه این فقط یک مقدمه بود تا یک ذره بیشتر رابطه هامونو درک کنیم. تو مقاله ی بعدی میگم که اصلا چی میشه که هر کدوم از ما یک الگوی خاصی توی رابطه هامون داریم.
علاوه بر این، فکر نکنین فقط توی رابطه ی رمانتیک هست که این اتفاق ها می افته. این الگو ها حتی با دوست هامونم تکرار میشه.
اگه عشقت ولت کرده برامون بنویس فکر می کنی کدوم الگو رو تو رابطه داشتین؟
بیشتر بخوانید:
- “اوایل اصلا این شکلی نبود”: رابطه عاطفی و ترس از تغییر آن.
- تنهایی، بخشی از تجربه ی انسان بودن
- دلبستگی
- چگونه تاب و تحمل خود را در زمان بحران ارتقا دهیم؟
