سوپرویژن روانکاوانه
نانسی مک ولیامز با تکیه بر انبوهی از تجربیات و دانش نظری و پژوهشی، در این کار بسیار ارزنده و مفید دیدگاه جدیدی از سوپرویژن روان پویشی را ارائه میدهد.
مک ولیامز در این کتاب نقش سوپروایزر در: گسترش توانایی‌های بالینی درمانگر، ارائه پشتیبانی، کمک به تدوین و نظارت بر اهداف درمانی و ارائه اطلاعات در مورد معضلات اخلاقی را بررسی میکند.
این کتاب پر است از مثال های بالینیِ شفاف که مخاطب آن هم سوپرویژن های فردیست و هم سوپرویژن های شخصی.
همچنین در این کتاب توجه ویژه ای به هدایت پویایی های شخصیت، عدم تعادل قدرت و ابعاد مختلف گوناگونی در دو گانه‌ی سوپرویژن(بین سوپروایزر و دریافت کننده سوپر ویژن) شده است. آموزه های مک ولیامز در این کتاب هم بر شاگردان و هم بر مربیان متمرکز است تا این رابطه ( بین مربیان و شاگردان ) به عنوان یک منبع همیشگی در یادگیری و رشد حرفه ای به بهینه ترین صورت ممکن شکل بگیرد.
فهرست کتاب سوپرویژن روانکاوانه:
پیش درآمد
- مروری بر سوپرویژن روانکاوانه
- تاریخچه ی سوپرویژن روانکاوانه
- نشانه های حیاتی روانشناختی: ارزیابی پیشرفت درمان
- سوپرویژن و مشاوره فردی
- سوپرویژن و مشاوره گروهی
- سوپرویژن و اخلاقیات
- سوپرویژن در موسسه های روانکاوی
- تفاوت های فردی و چالش های سوپروایزریِ خاص
- برای دریافت کننده‌گان سوپرویژن: چطور بیشترین استفاده را از سوپرویژن ببریم.
منابع
فصل اول
در فصل نخست مک ولیامز به اهداف و روند کلی دخیل در سوپرویژن روانکاوانه به مثابه یک مدل صمیمانه آموزشی میپردازد. تاکید این فصل بر دست آورد ها و اهداف سوپرویژن روانکاوانه میباشد که شامل: فراهم آوردن پیشتیبانی، افزایش صداقت، ارائه اطلاعات، آموزش مهارت ها، پرورش و گسترش یک حساسیت اخلاقی و جلوگیری از فرسودگی برای درمان گران است.
فصل دوم
در فصل دوم مروری بر تاریخچه ی سوپرویژن روانکاوانه از ایده های اولیه فروید تا رویکرد های معاصرِ امروزی در مورد اتحاد سوپروایزوری میشود. و همچنین دو مسئله ی مناقشه برانگیز تکراری در زمینه هدف سوپرویژن به بحث گذاشته میشود: 1) آموزش یا درمان 2) ارائه تکنیک های خاص یا پرورش بلوغ حرفه ای عمومی.
فصل سوم
فصل سوم در مورد معنی پیشرفت در درمان روان پویشی است. برای ارائه ی یک سوپرویژن موثر فرد در وهله نخست باید بداند سلامت روانشناختی چیست. زیرا این مسئله اصلی ای است که دریافت کننده سوپرویژن(درمانگر) و بیمار برای رسیدن به آن تلاش میکنند. در این فصل مک ولیامز ده نشانه حیاتی از پیشرفت درمانی را به شرح زیر لیست میکند:
- رشد دلبستگی ایمن/ احساس امنیت کردن در روابط
۲- منسجم تر شدن تصویر «خود» و «دیگران » نزد شخص
۳- افزایش احساس عاملیت شخصی
۴- افزایش عزت نفسِ ریشه دار در واقعیت/ عزت نفس قابل اتکا (خودشیفتگیِ سالم)
۵-افزایش انعطاف پذیری و ظرفیت احساسی برای تنظیم عواطف (قدرت ایگو)
۶-افزایش توانایی در فهمیدن و بازتاب دادن تجارب درونی خود و دیگران (ذهنی سازی)
۷- افزایش کارآمدی در زندگی شخصی و روابط هم به صورت مستقل هم در تعامل با دیگری.
8-احساس سرزندگی و نشاط بیشتر
۹-افزایش ظرفیت پذیرش، بخشش و قدردانی
۱۰-حرکت به سمت استفاده از دفاع های بالغانه تر و انطباقی تر.
فصل چهارم
فصل چهار کاوشیست دربحث سوپرویژن فردی در بعضی سطوح که شامل؛ قرارداد سوپروایزری، صورتبندی اهداف درمانی واقع گریانه، و ارتقای صراحت در دوگانه‌ی سوپروایزی( سوپروایزر و دریافت کننده سوپرویژن) میباشد. در این فصل به بروز برخی مقاومت ها در یادگیری ، روش هایی برای بازی با راه حل های جایگزین برای مشکلات بالینی پیشنهاد میشود، بعضی دغدغه های اخلاقی عمومی مطرح میشود و به ارزش درمان گرفتن خودِ درمانگر به طور مفصل پرداخته میشود. این فصل با تأملاتی در مورد رضایتمندی از نتایج دریافت سوپرویژن پایان می یابد.
فصل پنجم
فصل پنجم به سوپرویژن و مشاوره گروهی می پردازد. در این فصل مک ولیامز با ارائه ی مطالب زیادی از کارهای خودش در این مدلِ سوپرویژن به شرح و بسط این مسئله میپردازد. مواردی که در این فصل بررسی میشوند شامل: بررسی مقاومت و پیچیدگی های درمانی، آموزشی و مشاهداتی در باره فایده‌های دریافت سوپرویژن با گروهی از رواندرمانگران و مشاوران میباشد.
فصل ششم
فصل ششم با توجه به نقش ضروری و مهم سوپروایزر ها در نظارت بر رسیدگی به بیمار و محافظت از عموم در برابر درمانگرانِ نامناسب یا مخرب به طور کامل به بحث باید های اخلاقیِ سوپروایزر ها اختصاص داده شده است. در این فصل به جهت گیریِ درمانگر در موارد خاصی شامل اینکه بیمار حق دارد چه چیز هایی را بداند پرداخته میشود. بعد از آن دوراهی های اخلاقی منجمله اینکه چه چیزی به صلاح مراجع و جامعه است کاوش میشود.
فصل هفتم
فصل هفتم در واکنش به مشکلات آموزشی در مؤسسات روانکاوی نگارش شده است. و به مسائل و مشکلات متعددی که در این حوزه جامعه ی روانکاوی را تهدید میکند میپردازد. مانند فشار های سیستماتیکی که گاهی به ضرر هم بیماران و هم دریافت کنندگان سوپرویژن عمل میکند.
فصل هشتم
همانطور که هر بیماری منحصر به فرد و متفاوت از دیگریست و متعاقب آن هر دوگانه ی بیمار- درمانگری متفاوت و منحصر به فرد؛ هر ترکیب دو نفره از سوپروایزر و دریافت کننده ی سوپر ویژن نیز منحصر به فرد است. با این وجود فصل هشتم به برخی گرایش های روانشناختی که میتواند در هر یک از طرفین (سوپروایزر و دریافت کننده سوپرویژن) یافت شود میپردازد.
مخصوصاً عواقب داینامیسم هایی که در گرایش های افسرده وار و مازوخیستی، پارانوییدی، اسکیزوئیدی، هیستریکال، وسواسی، PTSD، نارسیستیک و سایکوپاتیک وجود دارد بررسی میشود و درباره روشهایی برای مواجهه با این گرایش ها صحبت میشود. در ادامه این فصل در باره دیگر زمینه هایی که تفاوت های فردی میتواند در آن بر سوپرویژن و مشاوره تاثیر بگذارد بحث میشود. تفاوت هایی شامل: جنسیت، گرایش جنسی، نژاد، طبقه فرهنگی، مذهب و پیشینه ی معنوی، جهت گیری سیاسی و غیره.
فصل نهم
مک ولیامز در این فصل به صورت مستقیم دریافت کنندگان سوپرویژن را مخاطب قرار میدهد. موضوع این فصل اینست که درمانگران چطور بیشترین بهره را از اموزش های خود ببرند. او در این فصل اهداف سوپرویژن را در دو دسته خلاصه میکند: 1) پرورش یک صدای سوپروایزری درونی در درمانگر 2) یادگرفتن اینکه یک درمانگر در طی زندگی حرفه ای خود چه زمانی و چه گونه بدنبال مشورت گرفتن باشد.
در این فصل سعی شده است به دریافت کنندگان سوپرویژن کمک شود یادبگیرند چطور با موقعیت های دشوار یا حتی آسیب زای سوپروایزری رو به رو شوند و شجاعت این را پیدا کننده که بتوانند به نقش و سهم خود در هر مشکلی با بیمار یا مربی خود نگاه کنند.
زندگی نامه نانسی مک ویلیامز
دکتر نانسی مک ویلیامز، معلم، سوپروایزر و درمانگر روانپویشی است. وی در دانشکده تحصیلات تکمیلی روانشناسی کاربردی و حرفه ای در دانشگاه راتگرز، ایالت نیوجرسی تدریس میکند. و دارای یک مطب خصوصی در لامبرتویل نیوجرسی نیز میباشد. مک ولیامز دارای برد تخصصی در انجمن روانشناسی امریکاست(ABPP) و همچنین رئیس سابق بخش روانکاوی(39) انجمن روانشناسی امریکا (APA) نیز بوده است.
او در مورد شخصیت و روان درمانی کتاب های زیادی از جمله: راهنمای تشخیصی روانکاوی ویرایش دوم(pdm-2)، صورت بندی درمان های تحلیلی، روان درمانی تحلیلی و سوپرویژن روانکاوانه را نوشته است.
دیدگاهتان را بنویسید