تربیت فرزندان 7 تا 14 سال

این محتوا توسط روانشناس، دکتر معصومه محمدبیگی از نظر تخصصی بررسی و تایید شده است

­مهم نیست الان چند فرزند دارید، چند سالتان است یا چه تجربه‌­هایی از سر گذرانده­‌اید. همیشه چیزهایی را به یاد می­‌آورید که پدر و مادرتان در کودکی به شما یاد داده‌­اند!

حالا که خودتان والد شده‌­اید، این مسئولیت به عهدۀ شماست و خواه‌ ناخواه، نحوه‌ی زندگی کردن، ارزش‌ها و باورهایی را به فرزندانتان آموزش می‌دهید. یکی از سنینی که نقش شما در تربیت بچه‌­ها پر رنگ‌تر می­‌شود، سنین 7 تا 14 سال است. بچه­‌ها در در دوره‌ای از رشد و تکامل قرار می­‌گیرند که تغییرات زیادی در آن‌ها رخ می‌دهد و پایه‌گذار شخصیت و آینده‌شان خواهد بود.

در سن ۷ تا ۱۴ سالگی، فرزندان شما به شدت تحت تأثیر محیط خانوادگی و اجتماعی قرار دارند و نیاز به راهنمایی و حمایت دارند تا بتوانند مهارت‌های اجتماعی، هیجانی و شناختی خود را توسعه دهند. درک مراحل و ویژگی­‌های رشدی بچه­‌ها در این سنین، به شما کمک می­کند تا بدانید باید انتظار چه تغییرات و رفتارهایی را داشته باشید؛ و چگونه آنچه را که در هر مرحله از رشد در سنین ۷ تا سالگی نیاز دارند فراهم کنید.

چرا تربیت فرزندان ۷ تا ۱۴ سال مهم است؟

هنگامی که فرزند شما وارد سن 7 سالگی می­‌شود، دیگر آن کودک کوچک و ضعیف گذشته نیست که همواره به مراقبت و حمایت شما نیاز داشته! اکنون او وارد سال­‌های مدرسه شده، باید کارهایی زیادی را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت­‌های زیادی را به دوش بکشد. در طول زمان که فرزندتان بزرگتر می­‌شود، شاهد تغییرات چشم‌گیری از ویژگی­‌های جسمانی تا رفتاری و اجتماعی در او خواهید بود. بازه سنی 7 تا 14 سالگی را می­توان به دو دوره مهم تقسیم کرد:

• بازه سنی 7 تا 11 سالگی (سن مدرسه رفتن و کودکی میانه و پیش نوجوانی)
• بازه سنی 12 تا 14 سالگی (آغاز نوجوانی و شروع بلوغ)

هنگامی که کودکتان به سمت نوجوانی حرکت می­کند ممکن است با چالش‌­های زیادی روبه‌رو شوید که برایتان تازگی دارد و ندانید چطور باید با این چالش­‌ها برخورد کنید. مستقل شدن، نیاز به آزادی بیشتر، احساس نا ­آرامی یا بی‌قراری، تغییرات خلق و خو، فاصله­‌گیری از والدین و ارتباط بیشتر با دوستان و از جمله مسائلی هستند که در این دوره احتمالاً با آن مواجه خواهید شد.

همچنین بخوانید: فرزند پروری چیست؟ آشنایی با اصول فرزندپروری

ویژگی­ های رشد کودکان در سنین ۷ تا ۱۴ سال

7 تا 11 سالگی (کودکی میانه و پیش نوجوانی)

در این دوره سنی، یکی از بزرگترین اتفاقات رشدی یعنی ورود به مدرسه رخ می­دهد. به همین خاطر به این دوره‌ی سنی “سن مدرسه” یا “سال­‌های دبستان” نیز گفته می‌شود. مدرسه رفتن باعث می­‌شود دایره‌ی ارتباطی بچه ­ها گسترده‌تر شود و  بیش از قبل به سمت اجتماعی شدن سوق پیدا کنند. دوست پیدا کردن در این دوره برای فرزندانتان مهم می­‌شود. آن‌ها تلاش می­‌کنند از جانب همسالانشان مورد پذیرش واقع شوند. آن­ها در حال ایجاد استقلالی جدید هستند و حتی ممکن است بخواهند خود و شما را به چالش بکشانند تا بفهمند تا چه حد می­توانند محدودیت­‌های تعیین‌شده توسط شما را پشت سر بگذارند. ویژگی­‌های رشدی این بازه سنی عبارتند از:

• رشد جسمانی

فرزندان شما با سرعت زیادی رشد می­کنند و هر سال حدود 5 تا 8 سانتی متر به قد و حدود 2 تا 3 کیلوگرم به وزنشان اضافه می­‌شود. تمامی دندان­‌های شیری آن­ها می­‌افتد و دندان­‌های دائمی جای آن­ها را می­گیرند. همراه با رشد بدنی و نیروی عضلانی، مهارت­‌های حرکتی فرزندان شما بهبود می­‌یابد؛ منعطف‌­تر و چالاک‌­تر می‌­شوند، می‌­توانند حرکات را دقیق‌­تر و ظریف­‌تر انجام دهند و با افزایش تعادل می­توانند بازی­‌هایی مثل لی‌لی کردن، طناب بازی یا فوتبال انجام دهند.

• رشد شناختی

وقتی بچه­‌ها وارد مدرسه می­‌شوند، درکشان از مفاهیم رشد می­کند و می‌توانند چیزهای زیادی همچون خواندن، نوشتن، مفاهیم و عملیات­‌های ریاضی را یاد بگیرند. تا قبل از 7 سالگی بچه­‌ها این توانایی را ندارند که خودشان را به جای دیگران بگذارند و از نقطه‌نظر آن­ها به اتفاقات نگاه کنند. با ورود به 7 سالگی، کم‌کم می­توانند اتفاقات را از دیدگاه دیگران ببینند؛ مثلا اگر تا قبل 7 سالگی اجازۀ انجام کاری را به کودکتان نمی­دادید و او نمی­پذیرفت، در این دوره راحت­‌تر می­تواند با دلایل شما کنار بیاید و از دید شما به قضایا نگاه کند.

مهارت‌­های کلامی به طور چشم‌گیری بهبود پیدا می­کنند و به جای دعوا و پرخاشگری می­توانند با حرف­‌زدن، اختلافات و مشکلاتشان را بیان کنند. همچنین می­توانند بر حوزه­‌های مورد علاقه‌شان متمرکز شوند و نقاط قوت فردی آن­ها آشکارتر می­شود.

• رشد هیجانی

در اواسط کودکی، بچه‌­ها نسبت به احساسات و هیجانات خود آگاه‌­تر می­‌شوند: آن­ها متوجه می­‌شوند ممکن است هر لحظه، درگیر بیش از یک هیجان بشوند. این هیجانات می­توانند مثبت مثل شادی یا منفی مثل غم و با شدت­‌های متفاوت باشند. احساس گناه و غرور کودکان تحت تاثیر مسئولیت شخصی قرار می­گیرد؛ یعنی به دنبال نتیجه‌ی کارهای خودشان حتی بدون حضور شما این احساسات را تجربه می‌­کنند.

افزایش اگاهی هیجانی بچه‌­ها به آنها کمک می­‌کند تا احساساتشان و دیگران را بهتر درک کنند؛ مثلاً احساس شادی را از تعجب تشخیص دهند یا به شما بگویند چه اتفاقی افتاده که ناراحت یا خوشحال هستند. تشخیص احساسات، توانایی همدلی بچه‌­ها را نیز افزایش می­دهد. احتمالا به یاد بیاورید لحظاتی که ناراحت بودید و کودک 8-7 ساله‌ی شما سعی کرده آرامتان کند.

همچنین بخوانید: فرزند پروری مثبت چیست؟

• رشد اجتماعی

یکی از جنبه‌­های مهم فرایند بزرگ شدن بچه‌ها، یادگیری نحوۀ تعامل و معاشرت با دیگران است. در طول سال‌­های مدرسه، بچه­‌ها اجتماعی­‌تر می­‌شوند و به دیگران و دنیای اطرافشان توجه بیشتری می­کنند. آن­ها از بازی‌­های گروهی و دورهمی­‌ها لذت بیشتری می­‌برند.

در سا‌ل‌­های 12-11 سالگی دوستان نقش مهمی در زندگیشان پیدا می­کنند و تأثیر گروه همسالان بر آن­ها قوی­‌تر می­‌شود. در انتخاب دوست گزینشی می­‌شوند و دوستانی را انتخاب می­کنند که از لحاظ سن، جنسیت، علایق و سلیقه مشابه خودشان باشد. در این حدود سنی طبیعی است که بچه­ ها رابطه‌ای قوی و منحصر به فرد با «دوست صمیمی»شان داشته باشند.

همچنین بخوانید: نقش بازی در رشد کودکان

12 تا 14 سالگی (اوایل نوجوانی)

از حدود سن 12 سالگی بچه­‌ها وارد نوجوانی می­‌شوند و یکی از مهمترین تغییرات اوایل نوجوانی، بلوغ و تغییرات هورمونی همراه آن است. از تأثیرات بلوغ، تغییرات جسمانی است. به همین دلیل فرزند شما بیش از پیش نگران تصویر بدن، ظاهر و لباسش، حرف­‌ها و نگاه­‌های دیگران می­‌شود.

از سایر نشانه­‌های بلوغ، تغییرات خلق و خو و هیجانات است؛ نوجوان شما ممکن است بدخلق­‌تر و پرخاشگر شود.

در اوایل نوجوانی، بچه­‌ها به تدریج از شما فاصله می­گیرند و به غار تنهایی خودشان پناه می­برند. در مقابل، به دوستان و گروه همسالان علاقه‌ی بیشتری پیدا می­کنند و بیشتر زمانشان را با آن­ها می­‌گذرانند. ویژگی­ های رشدی این بازه سنی عبارتند از:

• رشد جسمانی

در اوایل نوجوانی، بچه‌­ها تغییرات سریعی را در ظاهر فیزیکی خود تجربه می­کنند که ناشی از بلوغ و تغییرات هورمونی است. در اکثر پسرها، موهای صورت و بدن رشد می­کنند و صدای آن­ها کلفت‌­تر می­‌شود. در دختران، سینه‌ها و موهای ناحیۀ تناسلی رشد می‌­کنند و پریودشان شروع می­‌شود.

• رشد شناختی

تحول شناختی نوجوانی در دو بُعد رخ می­دهد؛ بعد کمّی یعنی افزایش اطلاعات و آگاهی. بعد کیفی یعنی دست پیدا کردن به مهارت­‌های شناختی جدیدی که دیدگاه‌­های فکری آنان را تحت تأثیر قرار می­دهد. به دنبال این تحولات، تغییرات زیادی در نحوۀ فکر کردن نوجوانان شما در مورد خودش، دیگران و دنیا ایجاد می­‌شود:

تماشاگر خیالی: بیش از پیش به خودشان فکر می­کنند و تصور می­کنند همیشه و همه جا، کانون توجه سایرین هستند. در نتیجه، نوع پوشش، ظاهر و حرف زدن برایشان بسیار مهم می­‌شود و تلاش می­کنند کاری نکنند تا در مقابل دیگران شرمنده شوند.

افسانه شخصی: از آنجایی که باور دارند همیشه دیگران آن­ها را مشاهده می­کنند تصور می­کنند استثنائی و منحصر به فرد هستند.

آرمان گرایی: به دنبال دنیایی به دور از تبعیض و بی­‌عدالتی هستند. افراد را یا خیلی خوب یا خیلی بد می­بینند. به همین دلیل به راحتی انتقاد می­کنند و البته گاهی هم عجولانه.

• رشد هیجانی

در اوایل نوجوانی، بچه­‌ها بی­‌ ثباتی هیجانی همراه با نوسانات خلقی زیادی را تجربه می­کنند. آن­ها دمدمی‌مزاج‌­تر شده و ممکن است در طول روز بارها درگیر تغییرات هیجانی شوند. حاصل تمامی این تغییرات هیجانی می­‌تواند بد خلقی‌­های بیشتر و حتی دعوا با سایر اعضای خانواده باشد.

بی­ حوصلگی، اضطراب، احساس غم و اندوه یا افسردگی از جمله هیجانات شایعی است که ممکن است بچه­‌ها در نوجوانی با آن­ها دست و پنجه نرم ­کنند. در نهایت ممکن است منجر به نمرات ضعیف در مدرسه، مصرف الکل یا مواد مخدر، بزهکاری، رابطۀ جنسی نا ایمن و مشکلات دیگر شود. ریسک‌­پذیری و هیجان­ خواهی، از ویژگی­‌های معمول نوجوانانی است که در حال کاوش خود و زندگی هستند. شما با تشویق فرزندان به پذیرش ریسک‌های مثبت، مانند عضو یک تیم ورزشی شدن یا کار روی یک پروژه می­توانید به نوجوانتان کمک کنید بیشتر درگیر تلاش ­های چالش برانگیز مثبت شوند.

همچنین بخوانید: ویژگی نوجوانان که باید بدانید!

• رشد اجتماعی

یکی از ویژگی­ های مهم نوجوانی استقلال طلبی است. بچه­ ها به تدریج به سمت مستقل شدن و تصمیم­ گیری برای خود حرکت می­کنند و دلشان می­‌خواهد سکان­‌دار زندگی خودشان باشند. آن­ها با هر رفتار شما که بوی کنترل­گری والدین بدهد، به شدت برخورد می­کنند. ممکن است چالش و دعواهای والد فرزندی بیشتر از قبل شود.

ارتباط و اعتماد بچه­ ها به دوستانشان بیشتر از اعضای خانواده می‌­شود و برای آن­ها سخت است مشکلاتشان را با شما در میان بگذارند. دوستی در نوجوانی بخش مهمی از زندگی بچه­‌ها را تشکیل می­دهد و آن­ها نیاز شدیدی به دیده شدن و پذیرفته شدن در میان دوستانشان پیدا می­کنند. همچنین به گروه‌­های دوستی بزرگتر تمایل پیدا می­کنند و علاقه دارند عضو گروه‌­های خاصی شوند. در حدود این بازۀ سنی، بچه‌­ها به ویژه دختران کم کم جذب جنس مخالف می­‌شوند.

روش ­های تربیتی برای کودکان ۷ تا ۱۴ سال

1. فکر نکنید از سمت فرزندتان طرد شده ­اید!

همانطور که قبلتر اشاره کردیم در سنین پیش نوجوانی و اوایل نوجوانی، بچه­‌ها کم کم از شما دور شده و بیشتر به دوستانشان تکیه می­کنند. این رفتار فرزندتان امری طبیعی و رشدی است و به معنی طرد کردن شما نیست! کاترین اشتاینر آدیر، روانشناس دانشگاه هاروارد می‌گوید:

«اغلب والدین، فاصله گرفتن بچه­‌ها را شخصی می­کنند و تصور می­کنند این دوری کردن، عمدی یا حتی از سر لجبازی و رفتار سرکشانه است!»

2. زمان­‌های خاصی را به فرزند خود اختصاص دهید.

وقتی بچه‌­ها بزگتر می­‌شوند، اغلب سختشان است که از مشکلتاشان با شما صحبت کنند. پیشنهاد می‌کنیم یک یا دو بار در هفته، زمان خاصی را به فرزندتان اختصاص دهید؛ یک زمان کاملاً متعلق به او! او می­تواند تصمیم بگیرد چه طور این وقت را بگذرانید، مثلاً انجام دادن کار خاصی، رفتن به جایی یا صحبت در مورد هر موضوعی. به نقل از سایت britannica، مطالعات نشان می‌دهند نوجوانان از روابط نزدیک با والدین سود می‌برند، حتی زمانی که به سمت استقلال بیشتر حرکت می‌کنند.

3. غیر مستقیم ارتباط برقرار کنید.

وقتی فرزندانتان در سنین پایین‌­تر قرار دارند، می­توانید مستقیماً سؤال کنید” مدرسه چطور بود؟ دوستانت چه گفتند؟” اما با بزرگتر شدن و ورود به دورۀ پیش نوجوانی و نوجوانی، رویکرد مستقیم  (بمباران آن­ها با سؤالاتی در مورد مدرسه و روزشان) کارساز نیست. پس چه کار کنید؟

بیشتر شنونده باشید؛ بدون سؤال پرسیدن، قضاوت کردن، سرزنش یا تنبیه هر موقع صحبت می‌کنند فقط گوش دهید. گاهی اوقات می‌توانید راهنمایی‌شان کنید اما سعی نکنید وارد عمل شوید و همۀ مشکلات را حل کنید.

4. بیش از حد قضاوت گر نباشید

در بازه سنی ۷ تا ۱۴ سال، فرزندان شما بسیار زیرکانه تماشایتان می­کنند تا بسنجند چقدر قضاوت­ کننده هستید و آن­ها تا چه اندازه می­توانند به شما اعتماد کنند و حرف بزنند! حتی از نحوۀ صحبت شما در مورد فرزندان دیگران می­توانند بفهمند شما نگاهی انتقادی یا سرزنش‌گرایانه دارید یا نه!!

5. آنچه را که تماشا می­کنند با آن­ها تماشا کنید

فیلم، سریال، آهنگ، دنیای مجازی و ترندها بخش مهمی از زندگی بچه­‌ها را تشکیل می­دهند. دنبال کردن علایق بچه‌ها، تماشا کردن چیزهایی که فرزندتان می‌خواهد شما هم ببینید و صحبت در مورد این سرگرمی‌ها، راه مهمی برای برقراری ارتباط با فرزندانتان است. همچنین می­توانید به کمک این کار، رگبار پیام­‌های فرهنگی را که به بچه­‌ها می­گوید چگونه فکر کنند، به زندگی نگاه کنند و رفتار کنند رهگیری کنید و با آن­ها بحث و تبادل نظر کنید.

همچنین بخوانید: چرا تربیت جنسی کودک مهم است؟

از شروع گفتگو در مورد موضوعات خاص همچون مسائل جنسی در دوره پیش نوجوانی و نوجوانی نترسید!

گسترش دایرۀ دوستی و گروه‌­های همسالان از یک طرف و دسترسی بیشتر به دنیای اینترنت از طرف دیگر، باعث می­شود بچه‌­ها خیلی زود و از سنین پایین در معرض اطلاعات مختلفی از جمله مسائل جنسی قرار بگیرند. بنابراین، سال‌های پیش نوجوانی و اوایل نوجوانی یا همان حدود بازه ۷ تا ۱۴ سال، سال­‌های کلیدی‌­ای برای ارائه اطلاعات درست و متناسب با سن بچه‌هاست. از صحبت در مورد این مسائل نترسید، چرا که اگر شما به آن­ها آموزش ندهید، حتما از طریق دوستان خود یا اینترنت در مورد این مسائل آگاهی پیدا می­کنند. و احتمالاً آگاهی­‌های نادرست و نامناسب!

همچنین بخوانید: آموزش مسائل جنسی به نوجوانان

۷- بیش از حد واکنش نشان ندهید و مداخله نکنید!

مادر یا پدری نباشید که در شرایط بد اوضاع را بدتر می­کند! به طور مثال فرزند شما به مهمانی دوستش دعوت نشده و در حال گریه کردن است، واکنشی مثل “اوه! خدای من، باورم نمی­‌شود که شما دعوت نشده‌­اید! این وحشتناک است! الان به مادرش زنگ می­زنم” تنها اوضاع را بدتر می­کند!

در سنین ۷ تا ۱۴ سال، بچه­‌ها نیاز ندارند همچون دوران کودکی در هر اتفاقی ورود و دخالت کنید. گاهی کافیست از دور مراقب آن­ها باشید و اجازه دهید خودشان با مسائلشان کنار بیایند تا نحوه‌ی مدیریت مشکلات را یاد بگیرند. شما می‌­توانید تنها در مواقع لزوم وارد عمل شوید.

حد تعادل فراموش نشود!

فرزندان به تدریج که به نوجوانی نزدیک‌تر می­شوند، نیاز بیشتری به کسب استقلال و تصمیم‌گیری برای خود پیدا می­کنند؛ سعی کنید حد تعادلی میان مراقبت و قانون‌گذاری و فضا دادن جهت مستقل شدن ایجاد کنید.

تقویت مهارت­ های زندگی در کودکان ۷ تا ۱۴ سال

ابتدا با این سوال شروع کنیم: “مهارت زندگی به چه معناست؟”

“مهارت زندگی” مهارت‌هایی هستند که به بقا، خودکفایی و موفقیت ما در زندگی روزمره کمک می­کنند. بچه­‌ها همانطور که در نوباوگی نیاز دارند راه رفتن و صحبت کردن را بیاموزند، در سنین مدرسه و نوجوانی نیاز دارند این مهارت­‌ها را یاد بگیرند تا در زندگی شخصی و حرفه‌ای آینده‌شان موفق شوند. بسیار مهم است که شما آموزش این مهارت‌های مختلف را از سنین پایین­‌تر آغاز کنید تا بچه‌­ها قبل از رسیدن به بزرگسالی، زمان زیادی برای تمرین آن‌ها داشته باشند. برخی از مفیدترین مهارت­‌های زندگی به نقل از سایت m‌‌oonpreneur عبارتند از:

• مدیریت زمان: از قدیم گفته‌­اند وقت طلاست! تعیین اهداف، اولویت بندی کارها، برنامه ریزی و پایبندی به آنها، همگی از عناصر مدیریت زمان هستند. در دراز مدت، این مهارت زندگی به بچه­‌ها اجازه می­دهد به اهداف بزرگ‌تری دست یابند.
• مدیریت مالی: با آموزش دادن در مورد پول، ارزشش و نحوۀ مدیریت آن از سنین پایین، می‌توانید فرزندانتان را برای روزی که شروع به کسب درآمد می‌کنند حمایت کنید.
• مهارت تصمیم‌گیری: مهارت تصمیم‌گیری به این معناست که بچه­‌ها بتوانند مزایای و معایب انتخاب­‌هایشان را شناسایی و ارزیابی کنند و در نهایت، تصمیم متناسب با موقعیت بگیرند.
• ارتباط موثر: برای اینکه کودکان بتوانند در خانه و مدرسه به طور موثر ارتباط برقرار کنند، باید یاد بگیرند که چگونه در سنین پایین خودشان را به وضوح بیان کنند، خوب گوش کنند و با دیگران همدلی کنند.
• مدیریت استرس: بچه‌­ها باید یاد بگیرند چگونه با موقعیت­‌های استرس زا مانند رد شدن در امتحان برخورد کنند و استرس را مدیریت کنند.
• خود مراقبتی: برای کودکان مهم است بیاموزند چگونه از نظر جسمانی و عاطفی مراقب خود باشند، به خصوص وقتی بزرگتر می­‌شوند و شروع به گذراندن زمان بیشتری دور از خانه می­‌کنند.

تفاوت تربیت فرزند ۷ تا ۱۴ ساله دختر و پسر

پسرها و دخترها دارای تفاوت­‌های ذاتی جسمانی هستند؛ به طور مثال، بلوغ زودتر و با سرعت بیشتری در دخترها رخ می­دهد یا پسرها هیجان­‌پذیری و ریسک‌­پذیری بالاتری دارند. اما نکته جالب این است  که براساس پژوهش‌­های انجام گرفته، تا قبل از بلوغ، سطح هورمون­‌های جنسی میان پسران و دختران تفاوت چندانی ندارد. این بدین معناست که روش‌­های تربیتی والدین و نفوذ همسالان می­توانند تفاوت­‌های جنسیتی بین پسران و دختران را تشدید کند؛ مثلا اینکه دختران باید از بچگی با عروسک بازی کنند و پسران با تفنگ. دختران می­‌توانند به ابراز احساساتشان بپردازند اما پسران هیچ وقت نباید گریه کنند!

بیش از این که بر تفاوت‌­های جنسیتی تمرکز کنید، به این توجه کنید که هر فرزند چه ویژگی­ های منحصربه‌فرد و چه نیازهایی دارد و چه طور می­‌توانید به او در سنین ۷ تا ۱۴ ساگی کمک کنید تا خودش را بیشتر کشف کند. به فرزندتان اجازه دهید بدون قیاس با دیگران، با سرعت خودش رشد کند و این حمایت، رابطۀ صمیمی و توجه بی‌قید و شرط شماست که می­تواند آن­ها را به سمت بزرگسالی سالم سوق دهد.

نتیجه گیری

رشد فرزند شما تحت تأثیر عوامل و سیستم پیچیده‌­ای از روابط قرار دارد، اما در میان بسیاری از روابطی که بر تکامل بچه‌­ها تأثیر می­‌گذارد؛ شاید تأثیرگذارترین مورد، رابطۀ میان شما و فرزندتان و روش‌­های فرزندپروری‌تان باشد. کودکان معمولاً مراحل رشدی نسبتاً قابل پیش بینی را پشت سر می­گذارند و در چند بُعد یعنی جسمانی (رشد بدن و توسعه مهارت­‌های حرکتی)، اجتماعی (تعامل بین کودکان و توانایی آن­ها برای عملکرد در محیط‌­های اجتماعی)، هیجانی (چگونگی مدیریت و ابراز احساسات) و در نهایت، شناحتی (نحوۀ فکر کردن و رشد مهارت­‌های ذهنی) رشد و پیشرفت می­‌کنند.

درک چگونگی رشد بچه‌­ها در بازه سنی ۷ تا ۱۴ سال، به شما کمک می­کند که بدانید با چه مواردی رو به رو خواهید شد، و آمادگی­‌های لازم را کسب نمایید. در این صورت می­توانید به فرزندانتان کمک کنید به افرادی مستقل و مسئول تبدیل شوند که توانایی مواجهه با دنیای پیچیده‌ی امروزی را دارند.